Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինն անկանխատեսելի է եղել իր կառավարման բոլոր տարիներին: Թերևս սա եղել է նրա հաղթաթուղթը, որովհետև ամեն անգամ արևմտյան գործընկերները` ռացիոնալ մտածողությունից ելնելով, կարծել են, որ նա ճակատագրական ինչ-որ կետում կանգ կառնի ու, որպես կանոն, սխալվել են, որովհետև Վրաստանին հաջորդեց, Ղրիմը, հետո` Դոնբասը, Սիրիան:
Ռուսաստանի առաջնորդն աշխարհի հետ տոտալ հակադրության վրա կառուցեց իր իշխանությունը` ինչ-որ պահի կորցնելով արեկվատությունը և որոշելով փոխել աշխարհը: Սրա նշանային դրսևորումը դարձավ ռուսական ագրեսիվ, բայց փնթի միջամտությունը ամերիկյան ընտրություններին: Սա Պուտինի ճակատագրական սխալն էր կամ դրա այսբերգային դրսևորումը, որովհետև Ռուսաստանի առաջնորդն ակնհայտորեն գերագնահատել էր իր ղեկավարած աղքատ կայսրության հնարավորությունները, ռեսուրսները:
Ամերիկացիպերը խփել են ճիշտ տեղին: ԱՄՆ-ում Ռուսաստանի դիվանագիտական օբյեկտների հետ կապված պատմությունը ճիշտ չէ դիտարկել միայն արտաքին քաղաքական հարթության վրա, որովհետև սա, ըստ էության, ամերիկյան պատասխան միջամտությունն է Ռուսաստանի ընտրություններին: Միջազգային զարգացումների անբարենպաստ ֆոնին Պուտինն իր հպատակներին ներկայանալու է նվաստացածի, անկյուն քշվածի կարգավիճակով:
2014-ին նա վերածնվող կայսրության առաջնորդն էր, հիմա` գահավիժող կայսրության, երեք տարի առաջ` Ղրիմն ազգային վերածննդի խորհրդանիշ էր, հիմա` Ռուսաստանի իցգոյացման: Ահա ամերիկյան քաղաքականության հետևանքը, ահա այն պատասխանը, որը ստացավ Պուտինը տարիների իր ավանտյուրայի, սադրանքների, միջազգային հարաբերություններում դրսևորված բանդիտիզմի համար: Պուտինի համար թրամփիզմը ԱՄՆ-ին նվաստացնելու միջոց էր, սակայն Ռուսաստանի նախագահը գերագնահատել էր իր ռեսուրսները և թերագնահատել ամերիկյան համակարգի կենսունակությունը: Չեկիստական հոտառությունն այս անգամ դավաճանեց նրան, և Պուտինի իշխանությունը մնաց թրամփիզմի փլատակների տակ: Դոնալդ Թրամփից հիասթափվելու մասին հարցին երեկ Պուտինը տվել է ուշագրավ պատասխան: «Ինչ վերաբերում է հիասթափվելուն կամ չհիասթափվելուն, ապա Ձեր հարցը շատ միամիտ է հնչում: Նա հո իմ հարսնացուն չէ՞, կամ ես հո նրա հարսնացուն կամ փեսացուն չե՞մ», – ասել է նա:
Թրամփն իսկապես Պուտինի հարսնացուն չէ, այլ ավելի շատ նման է հանդուգն տղամարդու, ով ամուսնանալու խոստումով գիշեր է անցկացրել թեթևսոլիկ կնոջ հետ, ով հիմա դառնացած սպառնալիքներ է նետում իր երբեմնի ֆավորիտի դեմքին: ԲՐԻԿՍ-ի գագաթնաժողովից հետո կազմակերպված մամուլի ասուլիսի ժամանակ Պուտինն անցել է «կարմիր գիծը»` գերազանցելով նույնիսկ ինքն իրեն:
«Նրանք պատրաստ են խոտ ուտել, բայց չեն հրաժարվի միջուկային ծրագրից, քանի դեռ չեն համոզվել, որ իրենց անվտանգությունը երաշխավորված է»,- ասել է Պուտինը Հյուսիսային Կորեայի ղեկավարների մասին: Պուտինը ասել է, որ նոր պատժամիջոցների բուն նպատակը ոչ թե Հյուսիսային Կորեային միջուկային նոր փորձարկումներից զերծ պահելն է, այլ Կիմ Չեն Ինին գահընկեց անելը:
«Ռուսաստանը դատապարտում է Հյուսիսային Կորեայի փորձարկումները, դրանք սադրիչ բնույթ ունեն: Բայց մենք չենք կարող մոռանալ, թե ինչ պատահեց Իրաքում և Լիբիայում, հյուսիսկորեացիները հաստատ չեն մոռացել: Այս հանգամանքներում պատժամիջոցներն անիմաստ են և անպտուղ»,- ասել է Պուտինը: Այսպիսով` Պուտինը դարձավ համաշխարհային եզակի առաջնորդն, ով քողարկված, սակայն անթաքույց աջակցություն հայտնեց Հյուսիսային Կորեայի իզգոյ ռեժիմին: Նման բան իրեն թույլ չի տալիս անգամ վերջինիս հետ առանձնահատուկ հարաբերություններ և գաղափարական ընդհանրություններ ունեցող Պեկինը:
Քաղաքական հոգեվարքի մեջ գտնվող և «կարմիր գիծն» անցած Պուտինն արդեն կանխատեսելի ու պակաս վտանգավոր է աշխարհի, սակայն իսկական մարտահրավեր է իր անմիջական հարևանների, այդ թվում` Հայաստանի համար: Նրա ուժը չի պատում Ամերիկայի վրա, բայց լիովին բավարար է, որպեսզի մեր տարածաշրջանը կանգնեցնի փորձությունների առջև:
ՆԱՏՕ-ի զորավարժություններից Հայաստանի հրաժարումն անշառ հետևանք է այն ամենի համեմատ, ինչին ընդունակ է ռուսական կայսրությունը, մանավանդ` հոգեվարքի մեջ գտնվող, «կարմիր գիծն» անցած: Ապրիլյան պատերազմն ու «Հոկտեմբերի 27»-ն անցյալ են հարաբերականորեն, այնպես որ` հուսանք, որ ԱՄՆ դեսպանատան հայտարարություններում արտահայտվող աջակցությունը չի սահմանափակվում միայն դեկլարատիվ պաթոսով:
