Հետսովետական տարածքի երկրներում ամենաբարձր թոշակ ստանում են Էստոնիայում՝ 231 հազար դրամ, իսկ ամենացածրը՝ մոտ 13500 դրամ՝ Տաջիկստանում։ 2019 թ.-ի տվյալներով Ռուսաստանում ծերության միջին թոշակը կազմել է 103 հազար դրամ:
Հետսովետական երկրների մեծ մասում տիրապետողը համերաշխության համակարգն է, երբ թոշակառուների թոշակի չափը կախված է այն մարդկանց աշխատավարձի չափից, որոնք աշխատում են։ Բալթյան երկրներում, ամենաբարձր աշխատավարձներն են, քանի որ ԽՍՀՄ փլուզումից հետո այդ երկրները անդամակցեցին ԵՄ-ին։ Իսկ քաղաքացիական պատերազմ հաղթահարած Տաջիկստանը, որը դեռ հստակ չի կողմնորոշվել տնտեսության զարգացման ուղղության հարցում, կորցրել է վերջին երեսուն տարին։ Այստեղ ամեն երրորդ բնակիչն աշխատում է անօրինական կերպով և կենսաթոշակային հիմնադրամ վճարումներ չի անում։ Սակայն անկախ ամեն ինչից, հետսովետական տարածքում թոշակառուները չեն կարող իրենց ստացած թոշակով ապրել այնպես, ինչպես ապրել են աշխատունակ տարիքում։
Ըստ Աշխատանքի միջազգային կազմակերպության կոնվենցիայի, միջին թոշակը պետք է կազմի տվյալ երկրի միջին աշխատավարձի 40 տոկոսը։ Նվազագույն այդ պահանջը կարողացել են հաղթահարել միայն Ղազախստանը, որտեղ այդ հարաբերակցությունը 47 տոկոս է, և Ադրբեջանը, որտեղ այդ հարաբերակցությունը 41 տոկոս է։ Բելառուսի դեպքում հարաբերակցությունը ճիշտ 40 տոկոս է։ Հայաստանում, Վրաստանում և Տաջիկստանում հարաբերակցությունը 16-23 տոկոս է։ Ռուսաստանում հարաբերակցությունը կարծես թե պահպանվում է 30 տոկոսի սահմանում, ինչպես Բալթյան երկրներում է և այս առումով Ռուսաստանը միջին դիրքում է։ Հետաքրքիր է, որ երբ երկրի բնակչությունը ծերանում է, պետությունն անում է ամեն հնարավորը, որպեսզի թոշակառուների թիվը լինի հնարավորինս քիչ և դրա համար բարձրացնում է կենսաթոշակի անցման տարիքային շեմը։
