ԱՄՆ-ն հավատարիմ է մնում Արցախյան հակամարտության կարգավորման խաղաղ գործընթացին, Ադրբեջանին անկախության օրվա առիթով շնորհավորական ուղերձում հայտնել է ԱՄՆ պետքարտուղար Մայք Պոմպեոն: Շնորհավորական ուղերձում խաղաղ կարգավորմանը հավատարիմ մնալու վերաբերյալ շեշտադրումը ներկայիս ժամանակահատվածում գործնականում դե ֆակտո նախազգուշացում է Ադրբեջանին, որի թե՛ պաշտոնյաները, թե՛ պաշտոնական պրոպագանդայի սուբյեկտները վերջին շաբաթներին ուղղակիորեն խոսում են Հայաստանի ու Արցախի հանդեպ ռազմական առավելության հասնելու, ներկայիս կորոնավիրուսային իրավիճակում շանսն օգտագործելու և այլնի մասին: Բաքվի այդ սրված հռետորաբանության ֆոնին ԱՄՆ պետքարտուղարի դիվանագիտական նախազգուշացումը Ադրբեջանի նախագահի համար, թերևս, կլինի հասկանալի: Միևնույն ժամանակ, այդ համատեքստում հարկ է թերևս հիշել Պոմպեոյի Եվրասիայի ու Եվրոպայի հարցերի տեղակալի օգնական Ջորջ Քենթի հայտարարությունը ՌԴ արտգործնախարար Լավրովի հայտնի ելույթից հետո, որտեղ Լավրովը խոսել էր սեղանին փուլային տարբերակի առկայության և քննարկումների մասին:
Քենթը հայտարարել էր, որ Լավրովի հայտարարությունները օգտակար չեն: ՌԴ արտգործնախարարի հայտարարությունից հետո է մասնավորապես Ադրբեջանը զարկ տվել ռազմաշունչ հռետորաբանության նոր ալիքին, այն բանից հետո, երբ Երևանը բավականին կոշտ տոնով հայտարարեց, որ չի պատրաստվում որևէ զիջման՝ լինի փուլային, թե այլ տարբերակով: Ջորջ Քենթի ակնարկն, ըստ երևույթին, այն մասին, որ ՌԴ արտգործնախարարը անում է հայտարարություններ տարբեր խնդիրներ լուծելու համար, բայց դրանց հետևանքը կարող է լինել ընդամենը ռեգիոնալ լարվածության խթանումը: Մեծ հաշվով, հենց դա էլ տեղի ունեցավ, ինչն արտահայտվեց Ադրբեջանի հերթական ռազմաշունչ հռետորաբանության տեսքով: Մինչդեռ խնդիրն այն է, որ, կամա թե ակամա, խթանելով այդ լարվածությունը, Ռուսաստանը, մեղմ ասած, կարող է և տկար գտնվել որևէ իրական սպառնալիք զսպելու հարցում: Այդ դեպքում փոքր կայծն իսկ կարող է բռնկել մեծ պատերազմ, ինչը կարող է ունենալ ամենաանկանխատեսելի զարգացումներ, թերևս մի կանխատեսելի հանգամանքով՝ Ադրբեջանն ու Հայաստանը՝ ներառյալ Արցախը, կկրեն ահռելի մարդկային և նյութական կորուստներ: Իհարկե, պատերազմի բռունցք ճոճող Ալիևն էլ շատ լավ է հասկանում դա, և խոսքից ինքնակամ չի անցնի գործի: Սակայն խնդիրն այն է, որ պատերազմական գործողությունները հաճախ սկսում են ոչ միայն քաղաքական լուրջ որոշման, այլ փոքր, անգամ անհեթեթ սադրանքի հետևանքով:
Այդ իմաստով կարևոր է, որ ռեգիոնալ անվտանգության գործընկերության վստահելիությունը վաղուց մսխած Մոսկվայի պարագայում, Վաշինգտոնը մշտապես աչալուրջ լինի ռեգիոնալ ապակայունացման ռիսկերը չեզոքացնելու հարցում, հարկ եղած դեպքում զգուշացնելով Ալիևին այնպես, ինչպես 1992-ին Բուշ ավագն էր զգուշացրել Թուրքիայի վարչապետ Դեմիրելին, երբ վերջինս խոսել էր Հայաստանին ի պաշտպանություն Ադրբեջանի հարված հասցնելու մտադրության մասին: Դուք խնդիր կունենաք ռուսների հետ, ասել էր Բուշը: Իսկ եթե մենք լուծենք ռուսների հետ այդ խնդիրը, ի պատասխան ասել էր Դեմիրելը, ինչին հետևել էր Բուշ ավագի պատասխանը՝ այդ դեպքում դուք խնդիր կունենաք մեզ հետ:
