Առավոտյան «Արմենպրես» գործակալությունը հայտնել էր, որ Արևելյան գործընկերության գագաթնաժողովի հռչակագրի նախագիծը պատրաստ է և այն դրական ձևակերպումներ է պարունակում ԼՂ խնդրի վերաբերյալ, սակայն ավելի ուշ «Ազատություն» ռադիոկայանը տեղեկացրեց, որ հենց ԼՂ խնդիրն առիթ է հանդիսացել, որ գագաթնաժողովի բանաձևի նախագիծը հայտնվի փակուղում: «Ազատություն» ռադիոկայանի թղթակից Ռիկարդ Յոզվյակը Բրյուսելից հաղորդել է. «Երեկ Եվրամիության անդամ բոլոր 28 երկրների դեսպանները համաձայնության են եկել հռչակագրի շուրջ՝ բացի մեկ պարբերությունից, որը վերաբերում է տարածաշրջանային հակամարտություններին:
Եվրամիության անդամ երկրները բաց են թողել այս մասը, քանի որ Հայաստանն ու Ադրբեջանն ուզում են տեքստում Լեռնային Ղարաբաղին վերաբերող ձևակերպումներ մտցնել, որոնք ակնհայտորեն հակասում են միմյանց: Ըստ էության, հռչակագիրը պատրաստ է, և միայն Հայաստանն ու Ադրբեջանն են դեռ պայքարում Ղարաբաղին վերաբերող ձևակերպումների շուրջ»:
Բրյուսելում մտահոգություններ ունեն, որ Սերժ Սարգսյանն ու Իլհամ Ալիևը միգուցե հրաժարվեն ստորագրել փաստաթուղթը՝ ղարաբաղյան խնդրի շուրջ ձևակերպումների կամ դրանց բացակայության պատճառով: Ըստ հավաստի տեղեկությունների` Բրյուսելում նույնիսկ միջանկյալ տարբերակ են առաջարկել, որ առանց այս կամ այն խնդիրը հասցեական նշելու, Արևելյան գործընկերության գագաթնաժողովի բանաձևում կոչ արվի ակտիվացնել ջանքերը հակամարտությունների խաղաղ կարգավորման ուղղությամբ՝ միջազգային իրավունքի սկզբունքների և նորմերի հիման վրա: Սակայն այս տարբերակը Հայաստանի ու Ադրբեջանի ներկայացուցիչների կողմից չի ընդունվել, և նրանք կռիվ են տալիս` բանաձևն իրենց հարմարեցնելու նպատակով: Սա իսկապես փակուղային իրավիճակ է ստեղծել Եվրամիության պաշտոնյաների համար:
Կարծում ենք` հայկական դիվանագիտությունն ավելի ճկուն պետք է գտնվի` փակուղին հաղթահարելու նպատակով, եթե նույնիսկ բանաձևն ամբողջովին չի արտահայտում հայկական շահերը:
Ի վերջո, գոյություն ունի հատուկ կարծիքի ինստիտուտ, սակայն որևէ պարագայում չպետք է տրվել կեղծ հայրենասիրությանը և բոյկոտել բանաձևի ստորագրումը:
Վերջին հաշվով` հենց դա է ադրբեջանական սադրանքի նպատակը, որպեսզի Հայաստանի եվրոպական դեմարշի համատեքստում չեղարկվի Հայաստան-Եվրամիություն համաձայնագրի ստորագրումը կամ առնվազն նսեմացվի, ստվերվի դրա քաղաքական նշանակությունը:
Ի վերջո, Արևելյան գործընկերության գագաթնաժողովի բանաձևն իմպերատիվ ուժ չունի և Երևանում պետք է խիստ արժևորեն այն հանգամանքը, որ ԼՂ խնդրի շուրջ միանգամայն բարենպաստ ձևակերպումներ են տեղ գտել Հայաստան-Եվրամիություն շրջանակային համաձայնագրում, որը փոխադարձ պարտավորություններ ենթադրող փաստաթուղթ է և արտացոլում է Եվրամիության պաշտոնական տեսակետները:
Օրինակ` անհասկանալի է, թե ինչու Հայաստանի իշխանությունները հակված չեն ընդունել Եվրամիության առաջարկած կոմպրոմիսային տարբերակը, որտեղ հիշատակում չկա կոնկրետ հակամարտության մասին: Դա կլինի ռացիոնալության դրսևորում, մանավանդ, որ Արևելյան գործընկերության ձևաչափը և Հայաստան-ԵՄ համաձայնագիրը բացառիկ հնարավորություն են, որ թույլ կտան Հայաստանին` դիվերսիֆիկացնել արտաքին քաղաքականությունը, անվտանգության համակարգը և մեծացնել Հայաստանի սուբյեկտությունը: Մեծ հաշվով` դա ռուսական տոտալ ազդեցությանը հակազդելու միակ հնարավորությունն է: