Կանադայի Մաքմասթերի համալսարանի մասնագետների ուսումնասիրության արդյունքի համաձայն՝ դերասանական խաղը լուրջ ազդեցություն ունի ուղեղի աշխատանքի վրա, գրում է Daily Mail-ը։
Գիտափորձի համար 15 ուսանող Ռոմեոյին և Ջուլիետին են մարմնավորել։
Այնուհետեւ գիտնականները ՄՌՏ-ի միջոցով հետևել են նրան ուղեղի աշխատանքին՝ մոդելավորելով տարբեր իրավիճակներ։ Այսպես, նրանք պետք է պատասխանեին իրենց անունից տրված հարցերին, խոսեին բրիտանական շեշտադրմամբ, ապա խոսեին խոսեին մտերիմ ընկերոջ անունից։ Այնուհետեւ նրանք պետք է խոսեին՝ իրենց Ռոմեո կամ Ջուլիետ ներկայացնելով, իսկ հետո ներկայացնեին «պատշգամբի տեսարանը», որում սիրահար հերոսները միմյանց սեր են խոստովանում։
Իրենց ընկերներից մեկը ներկայանալիս կամ բրիտանական շեշտադրմամբ խոսելիս մասնակիցների շրջանում նվազել է ուղեղի ճակատային հատվածի կեղևի ակտիվությունը։ Նշենք, որ ուղեղի այդ հատվածը պատասխանատու է անձի դրսևորման որոշումներ կայացնելու և սոցիալական վարքի կարգավորման համար։
Այդ հատվածում առավել զգալի փոփոխություններ են նկատելի եղել, երբ կամավորներն իրենց Շեքսպիրի պիեսի հերոսներ են զգացել։ Այսպիսով, գիտնականների կարծիքով, դերասանական խաղի ժամանակ մարդիկ իրոք կորցնում են սեփական ինքնագիտակցության մի մասը։