Վրաստանը կշարունակի ՆԱՏՕ-ին ինտեգրվելու գործընթացը, ինչպես նաև երկրում ժողովրդավարության զարգացման ու անվտանգության ուժեղացման քաղաքականությունը: Այդ մասին հայտարարել է Վրաստանի նախագահ Սալոմե Զուրաբիշվիլին. «Վրաստանի նպատակը ՆԱՏՕ-ին անդամակցելն է, մենք կշարունակենք ակտիվ քայլեր անել դաշինքին երկրի ինտեգրացման, ժողովրդավարության և անվտանգության ուժեղացման ուղղությամբ: ՆԱՏՕ-ին անդամակցելու Վրաստանի քաղաքականությունն ուղղված չէ որևիցե այլ երկրի դեմ»,- նշել է նա։ Զուրաբիշվիլիի խոսքերով՝ ՆԱՏՕ-ին Վրաստանի ինտեգրացումը կոչված է նպաստելու երկրի անվտանգությանն ու տարածաշրջանում խաղաղության հաստատմանը: Մարտի 27-ին սկսվել է ՆԱՏՕ-ի ռազմական կոմիտեի պատվիրակության երկօրյա այցը Թբիլիսի՝ կոմիտեի նախագահ ավիացիայի մարշալ Սթյուարթ Փիչի ղեկավարությամբ: Նրա հետ հանդիպմանը ներկա են եղել նաև Վրաստանի վարչապետ Մամուկա Բախտաձեն և պաշտպանության նախարար Լևան Իզորիան։
Թեմայի շուրջ «Առաջին լրատվական»-ը զրուցեց Վրաստանի հարցերով փորձագետ Ջոնի Մելիքյանի հետ։
-Պարոն Մելիքյան, ինչպե՞ս եք գնահատում Վրաստանի նախագահի հայտարարությունը, ինչքանո՞վ է Վրաստանը մոտ ՆԱՏՕ-ին անդամակցելու հնարավորությանը։
–Վրաստանի նախագահի հայտարարությունները նոր չեն, նա այլընտրանքային մոտեցման մասին չի խոսել։ Այն, ինչ նա պատկերացնում է որպես Վրաստանի ապագա՝ Եվրոպային և ՆԱՏՕ-ին ինտեգրումն է. դա իր համար եղել է առաջնային և շարունակում է մնալ այդպիսին։ Եթե տարածաշրջանային որոշ հարցերի շուրջ կարող են տարբեր մոտեցումներ հնչել՝ կոնկրետ եվրաատլանտյան քաղաքականությունը երբեք իր կողմից հարցի տակ չի դրվել, և նա մնում է այս օրակարգի ջատագովը։ Նա մշտապես հայտարարում է, որ իր բոլոր ռեսուրսները կներդնի այդ գործընթացում պետությանն օգուտ տալու համար։ Նրա բոլոր այցելությունները Փարիզ, Բրյուսել ցույց են տալիս, որ նա այդ օրակարգն ակտիվ է պահում և իր հնարավորությունների շրջանակներում աջակցում երկրի իշխանություններին։
-Բայց տպավորություն է, որ ՆԱՏՕ-ն, հայտարարություններից ու խոստումներից զատ, ռեալ քայլեր չի անում այդ ուղղությամբ։
-Վրաստանը երկար տարիներ բարեփոխումներ է կատարում թե՛ Եվրամիության հետ համագործակցության շրջանակներում և թե՛ ՆԱՏՕ-ի հետ ռազմավարական ոլորտի տարբեր հարցերի շրջանակներում։ Կարելի է ասել, որ շատ առումներով վերջերս ՆԱՏՕ-ին միացած երկրներից ավելի առաջատար դիրքեր է ֆիքսում Վրաստանը։ Բայց այստեղ կա մի գործոն, որը Վրաստանից կախված չէ։ Իշխանությունները շարունակելու են այդ ուղով առաջ շարժվել, բարեփոխումներ կատարել՝ սպասելով, որ մի օր բարի կամք կդրսևորվի և նրանք կինտեգրվեն ՆԱՏՕ-ին և կդառնան ԵՄ անդամ երկիր։ Բայց կա մի գործոն՝ հարցի շուրջ առկա տարբեր կարծիքները։ Այս պարագայում, եթե մենք առանձին վերցնում ենք Եվրամիության անդամակցության գործընթացը՝ ստորագրվել է Ասոցացման համաձայնագիրը, ԽՀԱԱԳ-ին աշխատում է, Վրաստանին տրամադրվում է ֆինանսական աջակցություն բարեփոխումների համար, և Վրաստանն այդպիսով էլ ավելի է մոտենում Եվրոպային։ Երբ Ուելսի գագաթնաժողովից հետո իրենք ստացան հատուկ փաթեթ ՆԱՏՕ-Վրաստան հարաբերությունների, դրա շրջանակներում ուսումնական կենտրոն ստեղծվեց, տարվա ընթացքում մի քանի անգամ բազմազգ զորավարժություններ են իրականացվում։ Բայց դեռևս կան տարաձայնություններ ՆԱՏՕ-ի անդամ հիմնական երկրների միջև, Գերմանիան, ԱՄՆ-ը… երբ կգան կոնսենսուսի, և աշխարհաքաղաքական գործոնները կթուլանան և չի լինի խաթարող ուժ՝ այդ ժամանակ Վրաստանն իր օրակարգը իրագործելու հնարավորություն կստանա։ Բայց այս պարագայում իրենք պետք է աշխատեն, նրանք դա հասկանում են… երբ իրականությունը, ստատուս-քվոն կփոխվի՝ այդ ժամանակ կկարողանան հնարավորությունից օգտվել։ Որ քաղաքական գործիչն էլ լինի իշխանության՝ այսօրվա իրավիճակում ունենալով տարածքային խնդիր, իրենց արտաքին քաղաքականության օրակարգը չի փոփոխվի, և հիմնական ուղղվածությունը մնալու է եվրաատլանտյան ինտեգրումը։
-Իսկ նման հեռանկարն ի՞նչ ազդեցություն կունենա Հայաստանի վրա՝ ունենալ անմիջական հարևան, որը ՆԱՏՕ-ի անդամ է։
-Դա հնարավոր է այն իրավիճակում, եթե փոխվի տարածաշրջանային ստատուս-քվոն և աշխարհաքաղաքական որոշ իրողություններ։ Դա հնարավոր է տեղի ունենա, երբ Ռուսաստանի դիրքերը տարածաշրջանում թուլանան։ Տարբեր սցենարներ կարող են աշխատել, ամեն ինչն է փոխվում։ Քանի կա հակամարտությունը Ռուսաստանի ու Արևմուտքի միջև, իրողությունը չի փոխվի, և Ռուսաստանը դեմ կլինի, որ ՆԱՏՕ-ն մոտենա իր սահմաններին։ Կա Աբխազիայի, Հարավային Օսիայի, Վրաստանի տարածքային ամբողջականության հարցը, և ըստ էության, ռուս-վրացական սահմանը կդառնա հերթական սահմանը ՆԱՏՕ անդամ երկրի հետ… քանի կա այդ բախումը՝ դժվար է պատկերացնել, որ փոփոխություն տեղի կունենա։Եթե լինեն փոփոխություններ ապագայում, ապա Հայաստանն էլ պետք է իրավիճակին ինչ-որ կերպ արձագանքի և մեր ազգային շահերից ելնելով իրավիճակից ելք գտնի։ Հարցը կոմպլեքսային է՝ կոնկրետ ինչ-որ բան չի փոխվելու, կփոխվի ստատուս-քվոն։ Վրաստանը ունի ցանկություն, բայց դժվար է, որովհետև Բրյուսելը դեռ չի կարող պատասխանել և իր սպասելիքներին պատասխան քայլ անել։
