Ամուլսարի շուրջ զարգացումների մասին կրքերը չեն հանդարտվում, և նոր բացահայտումների պակաս էլ չկա։ 2016 թվականին «Լիդիան Արմենիա» ընկերությունը ներկայացրեց Ամուլսարի շահագործման փոփոխված նախագիծ, և նույն թվականի ապրիլի 29-ին բնապահպանության նախարարության կողմից ստացավ դրական եզրակացություն։
Այսօր մամուլը գրել է, որ բնապահպանության նախկին նախարար Արամայիս Գրիգորյանն ու ՀՀ քննչական կոմիտեի ՀԿԳ քննության գլխավոր վարչության կոռուպցիոն, սեփականության դեմ ուղղված հանցագործությունների և կիբեռհանցագործությունների քննության վարչության պետ Յուրա Իվանյանը, որը նաև Ամուլսարի գործով քննչական խմբի ղեկավարն է, ունեն ազգակցական կապ, ավելին՝ նրանք եղբայրներ են։ Այսքանից հետո ինչպե՞ս ենք լուծելու այս համակարգային խնդիրը՝ հավատալու փորձաքննության արդյունքներին կամ Քննչական կոմիտեի իրականացրած աշխատանքի անաչառությանը․ «Առաջին լրատվական»-ի հարցին լրագրող Արման Սուլեյմանյանը պատասխանեց․ «Դասական իմաստով սա կոռուպցիա է, գրական լեզվով ասած՝ շահերի բախում։ Այսինքն՝ քաղաքացիները պետք է հասկանան, որ կոռուպցիան միայն կաշառք տալը չէ։ Կուզեի, որ մեր խոսակցության ամենասկզբից հստակ ֆիքսենք այն, որ էդ վեթինգի ալիքը, որն իբրև թե գալիս էր դատավորների վրա, թե իբրև ամբողջ խնդիրը դատական համակարգի մեջ է, իրականում խնդիրը քննչական մարմիններում և դատախազության մեջ է, որովհետև այդ փնթի աշխատաոճը հենց այնտեղից էր գալիս։ Վերջում արդեն դատավորը ստիպված էր այդ փնթի կատարած հետաքննության հետ ինչ-որ բան անել։ Բնականաբար, այն հաճախ ոչ հօգուտ քաղաքացու էր լինում, որովհետև, եթե ի սկզբանե փաստերի հավաքագրումը փնթի է կատարվում, ապա արդյունքը, կարծում եմ՝ դժվար չի պատկերացնել։ Դասական իմաստով Իվանյանը պարտավոր էր ինքնաբացարկի գործընթաց սկսեր և ասեր, որ նա ուղղակի չի կարող անաչառ լինել։ Փաստը թաքցվել է, և շատերը հիմա մտածում են՝ որն է ավելի վատ։ Այն, որ Նիկոլ Փաշինյանը չի՞ իմացել դրա մասին, թե՞ իմացել է, բայց․․․ Մեկ է, վատ է։ Այսինքն՝ իմացել է և թույլ է տվել, կամ չի իմացել և ընտրել է այն մարդկանց, որոնք սարքեցին այս բոլոլան»։
Իսկ «Քաղաքացու որոշում» կուսակցության Գործադիր մարմնի անդամ Գարեգին Միսկարյանն ասաց․ «Եթե ժողովրդական լեզվով ասենք, ապա նա փորձել է կոծկել, իսկ եթե իրավական, ապա այստեղ շահերի բախում է եղել․ «Հանրային ծառայությունների մասին» օրենքի 5-րդ հոդվածում ասվում է, որ Իվանյանը պարտավոր էր իր վերադասին գրավոր ներկայացնել շահերի բախման վերաբերյալ հայտարարություն, և մինչև վերադասի պատասխանը նա իրավունք չուներ տվյալ հարցի վերաբերյալ գործողություն կատարեր կամ որոշում կայացներ։ Հաշվի առնելով այս հարցի հանրային հնչեղությունը, եթե նույնիսկ նա իր վերադասին ներկայացրել է հայտարարություն, ապա այն պետք է հանրայնանար»։
Մանրամասները՝ տեսանյութում։
