1000х90.jpg (78 KB)

Երևանում՝ 11:07,   28 Մարտ 2024

Տոկիո-2020. Բռնցքամարտն ապրելակերպ է, պայքարելու, երազելու բնավորություն. Հովհաննես Բաչկով

Տոկիո-2020. Բռնցքամարտն ապրելակերպ է, պայքարելու, երազելու բնավորություն. 
Հովհաննես Բաչկով

ԵՐԵՎԱՆ, 19 ՀՈՒԼԻՍԻ, ԱՐՄԵՆՊՐԵՍ: Հայաստանը քառամյակի (այս անգամ` հնգամյակիամենակարևոր մարզական իրադարձությանը` Օլիմպիական խաղերին կմասնակցի 17 մարզիկով: Այս 17-ից 3-ն Օլիմպիական խաղերի ամենահին մարզաձևերից մեկի` բռնցքամարտի ներկայացուցիչներն են, և նրանցից մեկը` Հովհաննես Բաչկովը, մեդալի ամենաիրական հավակնորդներից է:

Հովհաննես Բաչկովը մարզական դժվարին ճանապարհ է անցել, նրա ուղին հեշտ չէր, և նա այն քիչ բռնցքամարտիկներից է, ով չընկրկեց մրցավարական և այլ անհաղթահարելի թվացող դժվարությունների ժամանակ: Բաչկովը Եվրոպայի առաջնության և Եվրոպական խաղերի հաղթող է, աշխարհի առաջնության բրոնզե մեդալակիրՌիո դե Ժանեյրոյի 31-րդ Օլիմպիական խաղերի մասնակից:

«Արմենպրես»-ի հեղինակային «Երազանքի ճանապարհըՏոկիո-2020» նախագիծը եզրափակվում է այս թողարկմամբ: Մենք ձեզ ներկայացրեցինք  Խաղերի մասնակից մեր մարզիկներին բացառիկ լուսանկարային շարքերով և բազմաբովանդակ հարցազրույցներով:

 

-Մենք շատ հարցազրույցներ ենք ունեցել, բայց այս անգամ եկեք սկսենք ամենասկզբից` ինչպե՞ս է սկսվել ձեր ճանապարհը բռնցքամարտում:

-Մորեղբայրս զբաղվել է բռնցքամարտով: Ճիշտ է՝ ինձ ուղղորդել է նա, բայց պապիկս է առաջին անգամ տարել մարզադահլիճ: Առաջին անգամ 7 տարեկանում եմ սկսել զբաղվել այս մարզաձևով: Աշխույժ երեխա եմ եղել, և մասնագետները կարծել են, որ կկարողանամ բռնցքամարտում լուրջ արդյունքների հասնել: Բակային խաղերում էլ անընդհատ կռիվների մեջ էի լինում:

-Իսկ ո՞րն էր այն պահը, երբ գիտակցեցիք, որ, այո, բռնցքամարտն իմ մարզաձևն է:

-Այո, նման մի բան եղավ 2008 թվականին, երբ ես Եվրոպայի առաջնությունում գրավեցի երրորդ տեղը և դեռ պատանի էի: Այդ ժամանակ էր, որ նոր-նոր հասկացա, թե ինչ կարևորություն ունեն Եվրոպայի և աշխարհի առաջնությունները, թե որքան առանձնահատուկ եվ մարզիկի համար Օլիմպիական խաղերը: Այդ տարի էր, որ հասկացա, թե ինչ է իրենից ներկայացնում բռնցքամարտը:

  

-Եվ ի՞նչ է իրենից ներկայացնում բռնցքամարտը, Հովհաննես:

-Բռնցքամարտն ապրելակերպ է, բռնցքամարտը դաստիարակություն է: Բռնցքամարտը այն դաստիարակությունն է, որը չենք ստանում տանը, չենք ստանում շրջապատում: Բռնցքամարտը բնավորություն է` պայքարելու, դիմանալու, անսահման նպատակասլացության ու երազելու:

-Բռնցքամարտի ռինգում երկու մարզիկ են, բայց կա նաև մրցավարը: Ձեր դեպքում հատկապես մենք հաճախակի ականատես էինք լինում մրցավարական անհիմն, սխալ որոշումների: Երբեմն տպավորություն է ստեղծվում, որ ամեն անգամ մրցավարներին այլ բան ապացուցելու եք գնում, և դա ձեզ մոտ ստացվում է:

-Եթե անկեղծ՝ խոսում եմ այդ մասին մրցավարների հետ: Մրցավարները մեր սատանաներն են` նրանք են, որ որոշում են ում դրախտ ուղարկել, ում դժոխք:  Ճիշտ եք, ամեն անգամ գնում եմ մրցաշարերի` ապացուցելու, որ նախորդ անգամ իրենք սխալվել են: Բնավորությունս է այդպիսին. մեկին մի բան ապացուցելու համար կանեմ այնքան՝ մինչ այն պահը, որ զգամ՝ ապացուցված է:

 

-Ռիո դե Ժանեյրոյի Օլիմպիական խաղերն առաջինն էին ձեր մարզական կարիերայում: Փորձով եք մոտենում Տոկիոյի խաղերին: Ի՞նչն եք կարևորում Ձեր փորձից, որ կարող եք Տոկիոյում օգտագործել:

-Ռիոյի Օլիմպիական խաղերի ամենամեծ փորձը, որ ստացել եմ, այն է, որ պետք չէ շռայլությանը տրվել: Օլիմպիական ավանում սննդամթերքից ամեն ինչ կա, բացարձակ ամեն ինչ, և պետք է պարզապես քեզ նման շռայլություն թույլ չտաս, երբ դու բռնցքամարտիկ ես, և քո մրցաշարն ամենաերկարն է Խաղերում: Գիտեք՝ բռնցքամարտի մրցաշարը մեկնարկում է Խաղերի բացման օրն ու ավարտվում ամենավերջում:  

-Սպորտում այսպես է՝ դու մեծ հաջողությունների հասնում ես կամ տաղանդի, կամ աշխատասիրության շնորհիվ: Դուք ձեզ տաղանդավո՞ր եք համարում, թե՞ աշխատասեր: 

-Ձեր հարցին կպատասխանեմ այս կերպ՝ հետևություններն արեք դուք: Երբ պատանի, երիտասարդ տարիքում հաջողությունների չէի հասնում, նայում էի համաշխարհային հռչակ ձեռք բերած մարզիկներին ու ամեն մեկից մի-մի հնարք ինձնով անում: Յուրաքանչյուրից վերցրել եմ ինչ-որ բան և միավորելով դարձրել եմ իմը: Ես ռինգում խոսում եմ ինձ հետ, մրցում եմ ինքս ինձ հետ: Երկու մարդ եմ ռինգում, մեկն, ով մրցում է, մյուսն ինձ ասում է, թե ինչ պետք է անեմ: Ինձ երբեմն հարցնում են, թե ինչու եմ բռնցքամարտը շախմատի հետ համեմատում. երկուսում էլ անսահման են կոմբինացիները: Բայց պետք է տաղանդ, որով կարողանում ես իմպրովիզացիա անել: Չի կարող անտաղանդ մարդն աշխատասիրությամբ ինչ որ բանի հասնել:

 

-Եթե տեսնեիք Աստծուն, ի՞նչ կասեիք:

-Միայն ու միայն շնորհակալություն կհայտնեի այն ամենի համար, ինչ ունեմ հիմա, ինչպիսին կամ հիմա:

-Հայաստանը դժվարին ժամանակներ է ապրում, և մեր երկիրն ինչ-որ տեղ, ինչ-որ պահի իսկապես նոր հաղթանակների կարիք ունի: Սա ձեզ համար կարո՞ղ է  Օլիմպիական խաղերում հաղթելու մոտիվացիա լինել:

-Իհարկե, ամեն մեկս էլ մեր հերթին պարտավորված ենք զգում մեր երկիրն արժանապատիվ ներկայացնելու համար: Մեր երկրին հիմա հաղթանակներ են պետք: Կհիշեք, կարծում եմ, որ պատերազմի օրերին պրոֆեսիոնալ ռինգում անցկացրած մենամարտից հետո հատուկ շապիկ էի կրում, որով աջակցում էի մեր զինվորներին: Ես անկեղծորեն հավատում եմ՝ հիմա գալու է Հայաստանի ոսկե ժամանակաշրջանը: Մենք Աստծու տված ժողովուրդ ենք:

  

-Մի քանի բլից հարց. Ալի՞, թե Թայսոն:

-Ալի:

-Լե՞ռթե ծով:

-Ծով:

ոլմա՞թե խորոված:

ոլմա:

-Պիցցա՞թե պաղպաղակ:

-Պաղպաղակ:

-Գի՞րքթե ֆիլմ:

-Գիրք:

-Նարդի՞թե շախմատ:  

-Շախմատը սիրում եմ, բայց միշտ նարդի եմ խաղում:

-Սո՞ւրճթե թեյ:

-Առաջ թեյ էր, հիմա` սուրճ:

-Թո՞մըթե Ջերին:

- Ջերին:

-Շնորհակալ եմ զրույցի համար, հուսով եմ՝ արդեն մեդալներով զրույց կունենանք Տոկիոյում

Նախագծի հեղինակ՝ Վարվառա Հայրապետյան  

Լուսանկարները՝ Հայկ Մանուկյանի   

Տոկիոյի Օլիմպիական խաղերի մեկնարկին մնացել է 4 օր


Բաժանորդագրվեք մեր ալիքին Telegram-ում






youtube

AIM banner Website Ad Banner.jpg (235 KB)

Բոլոր նորությունները    


Digital-Card---250x295.jpg (26 KB)

12.png (9 KB)

Գործակալության մասին

Հասցե՝ Հայաստան, 0002, Երեւան, Սարյան փող 22, Արմենպրես
Հեռ.՝ +374 11 539818
Էլ-փոստ՝ [email protected]