Ռոբերտ Քոչարյանի կրտսեր որդու՝ Լևոն Քոչարյանի նախօրեին արած հայտարարությունը, որ կարող են բացել նոր կուսակցություն, ըստ երևույթին մինչ այժմ եղած կուսակցությունների և հասարակական-քաղաքական նախաձեռնությունների գործունեությունից Ռոբերտ Քոչարյանի դժգոհության արդյունքն է: Խոսքն իհարկե այն ուժերի մասին է, որոնք գործում են երկրորդ նախագահի պաշտպանության և քաղաքական պլանների ուղեծրում: Նրանցից անշուշտ ոչ բոլորն են, որ «հոգու պարտք» ունեն երկրորդ նախագահի առաջ, մի շարք ուժեր նրա պաշտպանության դիրքում են, սակայն ոչ՝ ազդեցության գոտում, և զբաղվում են Ռոբերտ Քոչարյանի պաշտպանությամբ ընդամենը սեփական խնդիրները լուծելու համար, այնքանով, որքանով դրա համար պետք է պաշտպանել նրան: Եթե պետք լինի հակառակը, ապա միանգամից կարող են անել նաև հակառակը՝ թիրախավորել Ռոբերտ Քոչարյանին:
Չի բացառվում նաև, որ երկրորդ նախագահի պաշտպանության դիրքում այդ իմաստով ավելի շատ են հենց այդպիսի ուժերը, և Ռոբերտ Քոչարյանը ծրագրում է ունենալ իր կուսակցությունը, որին կվստահի և չի սպասի հարված թիկունքից:
Այդպիսով, Լևոն Քոչարյանի հայտարարությունը ստանում է Ռոբերտ Քոչարյանի պաշտպանության դիրքում «խրամատավորված» ուժերի հանդեպ անվստահության իմաստ, որն արտահայտվում է կամա թե ակամա: Անվստահություն և դժգոհություն եթե ոչ նույնիսկ նրանց հուսալիության, ապա առնվազն արդյունավետության առումով:
Միևնույն ժամանակ այստեղ անշուշտ կա Ռոբերտ Քոչարյանի համար պաշտպանական և մարտավարական գլխավոր խնդիրը՝ մրցակցությունը Սերժ Սարգսյանի և ՀՀԿ-ի հետ: Անկասկած է, որ կա կալիբրի խնդիր, և Ռոբերտ Քոչարյանը նախկին իշխող համակարգում Սարգսյանի հետ ազդեցության համար պայքարում ունի այդ խնդիրը: Ըստ այդմ՝ նրա համար անհրաժեշտություն է դիտվում ստեղծել ուժ, որն արդեն անմիջականորեն կասոցացվի իր հետ և կստանա այն կալիբրը, որով երկրորդ նախագահը ի վիճակի կլինի նախկին իշխող համակարգի շրջանակում ազդեցության, ըստ այդմ նաև՝ ներքաղաքական կյանքում դրա առնվազն պաշտպանական կապիտալիզացիայի համար շատ թե քիչ լրջորեն մրցակցել երրորդ նախագահի հետ: