ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի պաշտպանական խումբը հայտարարություն է տարածել Սահմանադրական դատարանի որոշման վերաբերյալ, որում մասնավորապես ասված է․ «Այսօր ՀՀ Սահմանադրական դատարանը, քննության առնելով ՀՀ երկրորդ նախագահ՝ Ռոբերտ Քոչարյանի դիմումը ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի 419-րդ հոդվածի 2-րդ մասի վերաբերյալ, որոշեց, որ ՀՀ վճռաբեկ դատարանը գործն ըստ էության չլուծող դատական ակտերի վերաբերյալ կայացնում է վերջնական դատական ակտ և հենց այդ մեկնաբանությամբ նորմը համապատասխանում ՀՀ Սահմանադրության պահանջներին: Սահմանադրական դատարանի այս դիրքորոշումը նշանակում է, որ գործն ըստ էության չլուծող դատական ակտերի, այդ թվում՝ կալանքը որպես խափանման միջոց ընտրելու մասին որոշումների բողոքարկման դեպքում Վճռաբեկ դատարանը չի կարող գործը ուղարկել նոր քննության, այլ ինքը պետք է կայացնի վերջնական որոշում: Սահմանադրական դատարանը նաև նշել է, որ, հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ օրենքը Ռոբերտ Քոչարյանի նկատմամբ Վճռաբեկ դատարանի կողմից կիրառվել է այլ՝ Սահմանադրական դատարանի մեկնաբանությունից տարբերվող մեկնաբանությամբ, Ռոբերտ Քոչարյանի նկատմամբ կայացված դատական ակտը նոր հանգամանքի ի հայտ գալու հիմքով ենթակա է վերանայման՝ օրենքով սահմանված կարգով»։
ՍԴ որոշումն էական է մի քանի առումով։
Նախ՝ Քոչարյանի պաշտպանական խումբն այն ներկայացնում է՝ որպես հաղթանակ։ Այս դեպքում՝ դա հարաբերական է, որովհետև Վճռաբեկ դատարանի նոր որոշումը չի կարող ենթադրել Քոչարյանի խափանման միջոցի պարտադիր փոփոխություն, համենայն դեպս՝ ՍԴ որոշման մեջ բովանդակային իմպերատիվ գոյույթյուն չունի։ Սակայն՝ ըստ ամենայնի, Քոչարյանի պաշտպանական թիմի խնդիրն այս պարագայում ոչ թե երկրորդ նախագահի խափանման միջոցի փոփոխությունն է, այլ, այսպես ասած, կոմպրոմատների հավաքումը, որը թույլ կտա միջազգային դատական ատյաններում կասկածի տակ առնել ողջ գործընթացի լեգիտիմությունը։
Իհարկե, այստեղ էլ խնդիրը երկսայր է։ Եթե Քոչարյանի գործում առկա է քաղաքական պատվեր՝ ինչպես պնդում են նրա պաշտպանները, ապա ինչպե՞ս է պատահում, որ այդ պատվերը գործում է հատվածաբար, այսինքն՝ մի շարք դեպքերում երկրորդ նախագահը կարողանում է իրացնել կամ վերականգնել իր իրավունքները դատական մարմիններում։
Սակայն խնդիրն ուշագրավ է մեկ այլ տեսնակյունից ևս ու անկեղծ ասած՝ մտահոգիչ։
Բանն այն է, որ թե Վճռաբեկ դատարանում և թե ՍԴ-ում եղանակ են ստեղծում հին համակարգի ներկայացուցիչները ու այնպիսի տպավորություն է, որ նրանք կորդինացված իրավական քաոս են ստեղծում՝ գործընթացն ապալեգիտիմացնելու Ռոբերտ Քոչարյանի համար ալիբիներ ստեղծելու նպատակով։ Իհարկե, այս հարցում պետք է ավելի շատ պատասխանատու համարել գործող իշխանություններին, որոնք գործնականում անտեսել են արդարադատության համակարգը, ինչը ռեալ խոչընդոտներ է հարուցելու հեղափոխության արժեքների կապիտալիզացիայի ճանապարհին, ընդ որում՝ ոչ միայն իրավական հարթության վրա։ Այս պարագայում՝ գործ ունենք դատական համակարգի սաբոտաժի հետ ու վստահաբար ենթադրելի է, որ առաջիկայում նման դրսևորումների պակաս չի լինելու։
Սակայն աչքի է զարնում մեկ այլ հանգամանք ևս։
Վերջին օրերին դարձյալ նախկին համակարգի տարբեր սեգմենտներն ակտիվացրել են իրենց ջանքերը՝ Քոչարյանին ազատ արձակելու ուղղությամբ։ Չի բացառվում, որ ՍԴ որոշումն այդ շարքից է, մանավանդ, որ քիչ առաջ հայտնի դարձավ, որ Արցախի Հանրապետության նախագահ Բակո Սահակյանը և երկրորդ նախագահ Արկադի Ղուկասյանը դիմել են ՀՀ գլխավոր դատախազ Արթուր Դավթյանին՝ մայիսի 9-ին ընդառաջ ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի խափանման միջոցը փոխելու խնդրանքով:
Ակնհայտ է, որ նախկին համակարգի ներսում տեղի են ունենում բազմաշերտ տրանսֆորմացիաներ, որոնք երբեմն հրապարակային դրսևորումներ են ստանում՝ պատկերացում տալով նախկինների ճամբարում տեղի ունեցող ստվերային գործընթացների մասին։
Լուսանկարը՝ Armeniasputnik-ի
