«Օրենքը իրավունք է տալիս, ոչ թե պարտավորություն: Դատավորը պարտավոր չէ այդ սանկցիաները կիրառելու: Պետք է նաև որոշակի ներողամտություն ցուցաբերել: Նրա հիվանդ ինքնասիրությունը մի քիչ ծայրահեղության է հասնում: Վերջիվերջո, այդ անհարգալից վերաբերմունքը իր անձի նկատմամբ չէ, այլ դատարանի»,- «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց նախկին դատավոր Պարգև Օհանյանը՝ անդրադառնալով «Սասնա ծռերի» գործով դատավորի պահվածքին, փաստաբանների ու նրանց պաշտպանյալների նկատմամբ կիրառած տասնյակ սանկցիաներին:
«Անհարգալից վերաբերմունք է ցուցաբերվում, ոտքի չեն կանգնում, մեկ անգամ սանկցիա կիրառեցիր, վերջ: Բայց ձախողել, նիստը մտցնել փակուղի, անիմաստ, արհեստական լարվածություն ստեղծել առանց այն էլ լարված գործով, անթույլատրելի է»,- հավելեց Օհանյանը:
Մեր զրուցակցի խոսքով՝ հնարավոր է գործը քաղաքական է, այն կաշկանդում է դատավորին, չի բացառվում նաև, որ հրահանգներ է ստանում, բայց դրանք էական չեն: Ոչ մի գործ էլ հեշտ չէ, եթե դու մարդ ես, ունես զգացմունքներ, նյարդեր:
«Բայց երբեմն կարելի է անգամ հումորով իրավիճակ շտկել»,-ասաց Օհանյանը՝ բերելով իր պրակտիկայից մի օրինակ, երբ 1999 թվականին քննել է ԱԺ ներկայիս պատգամավոր Նիկոլ Փաշինյանի վերաբերյալ գործը: «Բավական անփորձ էի, նիստին ներկա էին բոլոր հեռուստատեսություններից, այն ժամանակվա «Ա1+»-ը, լարվածությունը գագաթնակետին էր: Նիստի հենց սկզբին վկաներից մեկը Հայկ Գևորգյանն էր՝ ներկայիս ՀԺ-ի տնտեսական մեկնաբանը: Դե նա շատ բարձրահասակ է, ներս մտավ, և նրա անուն-ազգանունը, գրանցման վայրն ու աշխատանքի վայրը ճշտելուց հետո մտքովս ինչ անցավ՝ ես հարցրի նաև նրա բոյը: Մի քանի վայրկյան բոլորը լռեցին, և Հայկը, մտածելով, որ երևի պետք է, պատասխանեց՝ 1.95: Դրանից հետո ամբողջ դահլիճը պարզապես աթոռից ընկավ: Անգամ ես չէի կարողանում ծիծաղս զսպել: Բայց դրանից հետո այդ ամբողջ նեգատիվ, գորշ մթնոլորտը ցրվեց, և սկսեցինք ավելի հանգիստ և անկաշկանդ շարունակել դատավարությունը: Որտեղ կա ծիծաղ, որտեղ կա սեր, ներում, ըմբռնում՝ այնտեղ չկա չարություն, բացասական էներգիա»,- նկատեց նախկին դատավորը:
