«Բամբասանքով, մուտիլովկեքով, դատարկ–դատարկ խոսալով, մարդիկ հոգնել են, նույնը արդեն ես եմ հոգնել։ Նորից եմ ասում՝ մարդը պետք է գործ անի, էսօր գնալով ոչ մի առաջընթաց չի լինում, ոչ մի զարգացում, պետք է միասնական հարցը քննարկվի, որը օգուտ է երկրին, տնտեսությանը, ժողովրդին»,-խորհրդարանում լրագրողների հետ զրույցում հայտարարել է ԲՀԿ առաջնորդ Գագիկ Ծառուկյանը, ասելով, թե դերասանական «բաներն» ավարտելու ժամանակն է:
Գագիկ Ծառուկյանն ասում է, որ հոգնել է: Իսկ ինչի՞ց: Արդյո՞ք վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի հետ պայմանավորվածության իրավիճակից, թե՞ այդ պայմանավորվածության շրջանակում ինչ-որ բան սպասելուց: Ծառուկյանն առաջին անգամը չէ, որ խոսում է առաջընթացի բացակայության, հանրության հիասթափության, տնտեսական հեղափոխության անարդյունավետության մասին, սակայն առաջին անգամ է, որ նա խոսում է «դերասանական բաների» և իր «հոգնելու» մասին: Միաժամանակ հետաքրքիր է, որ ԲՀԿ առաջնորդն այդ մասին խոսում է մայիսի 28-ից հետո: Այստեղ իհարկե «ինտրիգը» Առաջին հանրապետության տոնը չէ, այլ այդ օրը Կոնգրես հյուրանոցում տեղի ունեցած մի հանդիպում: Ռոբերտ Քոչարյանն իր ընտանիքին պատկանող հյուրանոցում հանդիպել է իր համակիրների հետ, նրանց հետ խոսելով սպասվող պայքարի և անելիքների մասին:
Ռոբերտ Քոչարյանն էլ խորհրդանշական է համարել, որ համակիրների հետ հանդիպումը տեղի է ունենում մայիսի 28-ին: Կա իհարկե մեկ այլ խորհրդանշական բան էլ այդ ամենում՝ հինգ տարի առաջ մայիսի 29-ին Աստանայում ԵԱՏՄ հիմնադիր Վեհաժողովում հրապարակավ նվաստացվեց Հայաստանը և առավել նոր թափ ստացավ Հայաստանի շահերի և անվտանգության դեմ եվրասիական գրոհը, որը պետք է պայթեր ապրիլյան քառօրյա պատերազմով: Այդ ամենում իրենց քաղաքական դերակատարումն ունեին ոչ միայն իշխանությունը՝ Սերժ Սարգսյանի գլխավորությամբ, այլ նաև ոչիշխանական բևեռը՝ Գագիկ Ծառուկյանի և առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ֆորմալ, և երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի ոչ ֆորմալ գլխավորությամբ: Այդ բևեռի գործունեությունը ստեղծեց մի վիճակ, երբ Հայաստանն անկարող եղավ քաղաքականապես դիմադրել արտաքին մարտահրավերներին:
Սերժ Սարգսյանը ներկայումս իշխանություն չէ, ոչիշխանական բևեռն էլ, որպես այդպիսին, գոյություն չունի: Իսկ այդ բևեռի շրջանակում մեծ հաշվով խորքում գործակցող Տեր-Պետրոսյանն ու Քոչարյանն էլ՝ հիշենք «ոչ հակառուսական գծի» մասին Լևոն Զուրաբյանի և Վարդան Օսկանյանի զրույցը, ներկայումս միմյանց հակադիր դիրքերում են և Ռոբերտ Քոչարյանը համենայն դեպս անթաքույց ակնարկում է Նիկոլ Փաշինյանի հետևում Լևոն Տեր-Պետրոսյանի «գտնվելու» մասին, թեկուզ ՀՅԴ շուրթերով: Այդ ֆոնին էլ Գագիկ Ծառուկյանը հայտարարում է, որ «հոգնել» է, չմանրամասնելով, թե ինչից:
Հայաստանում տեղի է ունենում քաղաքական դիմադրության ձևավորման շոշափելի գործընթաց, որը գլխավորելու ավելի ու ավելի բաց և ակտիվ հայտ ներկայացնում է Ռոբերտ Քոչարյանը: Մեծ հաշվով, դա յուրօրինակ նոր «ոչիշխանական» բևեռի ձևավորում է: Հաշվի առնվու՞մ են նախորդ շրջափուլի սխալները, նոր վերախմբավորման կամ վերաձևավորման գործընթացում: Անկախ հանրային վերաբերմունքից ու գնահատականներից, ակնառու է, որ Հայաստանին պետք է երկրորդ բևեռ: Ձւևավորելու են նրանք, ովքեր կկարողանան և կլինեն այդ հարցում մրցունակ: Սակայն ամենակարևորն այն է, թե ո՞ր տրամաբանության ներքո է ձևավորվելու երկրորդ բևեռը՝ մինչ հարցը, թե ով է ձևավորելու: Որովհետև անկախ նոր իշխանության հանդեպ տեղեկատվա-քարոզչական ալիքի բնույթին, առանցքայինը այն է, թե այդ բևեռը այս շրջափուլում ինչպես է նպաստելու Հայաստանի ինքնիշխանությանը, կամ ավելի շուտ՝ այս անգամ նպաստելո՞ւ է, թե՞ ինչպես նախորդ անգամ՝ ապահովելու է Հայաստանի ինքնիշխանության դեմ արտաքին գրոհի ներքին լեգիտիմություն: Սա է հարցը ոչ միայն կոնկրետ քաղաքական սուբյեկտներին, այլ գործնականում ցանկացած սուբյեկտի, ով Հայաստանում կլինի թե իշխանություն, թե ընդդիմություն:
Լուսանկարը՝ Armeniasputnik-ի
