«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է Ազգային ժողովի նախագահ Արարատ Միրզոյանը:
– Հայաստանի նախկին իշխանությունները չեն դադարում պնդել, որ նոր իշխանությունները եկել են հողեր հանձնելու համար և այդ հարցում ունեն անգամ արտաքին աջակցություն:
– Պարբերաբար այս մասին խոսվում է: Նենգ են և ստոր կեղծ օրակարգ ստեղծելու, մարդկանց թյուրիմացության մեջ գցելու բոլոր փորձերը, ուղղակիորեն խաբելը և ասելը, որ հայաստանյան այս իշխանությունները պատրաստվում են որևէ ձևով հող հանձնել կամ՝ Հայաստանի կամ Արցախի համար ոչ շահեկան, ոչ նպաստավոր լուծումների համաձայնել: Բաներ կան, որոնք պետք է վեր լինեն քաղաքական մրցակցությունից, իշխանության համար պայքարից, չի կարելի Արցախի հարցը խառնել ներքաղաքական հարցերին, չի կարելի տեղափոխել այս հարթություն: Եվ քանի որ այս փորձերը նույնանում են մարդկանց մոլորության և խաբեության մեջ գցելու հետ, մենք այստեղ շատ կոշտ և կտրուկ պետք է լինենք: Ի դեպ, մենք խոսում էինք Արցախի նախագահի հետ, և ես համաձայն եմ նրա այն գնահատականի հետ, որ այդպիսի փորձերը դավաճանություն կլինեն:
– Այդ դեպքում տպավորություն է ստեղծվում, որ ձեզ քարոզչական պատերազմ է հայտարարված, և դուք դրան պատրաստ չեք:
– Մեզ քարոզչական պատերազմ է հայտարարված, միանշանակ՝ այո, դա ակնհայտ է, և մարդիկ, ովքեր հայտարարել են այս պատերազմը, տիրապետում են լուրջ մեդիառեսուրսների, ֆեյքերի բանակների, այն մարդիկ են, ովքեր լուրջ կորցնելու բան ունեն, որովհետև նրանց պատվիրատուները գուցե բանտում են կամ հետապնդվում են զանազան մեծ կոռուպցիայի հետ առնչություն ունենալու համար, գոնե մեղսագրվում են նրանց այդպիսի արարքներ, և գործեր են ընթանում, իրենք իշխանություն են կորցրել և գուցե փող էլ կորցնեն՝ այն առումով, որ հնարավոր է բացահայտումներ լինեն, և նրանք գումարներ վերադարձնեն Հայաստանի ժողովրդին, Հայաստանի բյուջե: Այս մարդիկ, ունենալով այս ամեն ինչը, արդար և անարդար, ազնիվ և անազնիվ մեթոդներով մեզ պատերազմ են հայտարարել: Բայց մի առանցքային բան կա, նրանք պատերազմում են ոչ թե քաղաքական թիմի դեմ, այլ քանի որ այս քաղաքական թիմը, ըստ էության, իրականացնում է ժողովրդի տասնամյակներ շարունակ կուտակված ցանկությունները, պատկերացումները՝ վերացնել կոռուպցիան, հաստատել արդարություն, ապա ստացվում է, որ այս մարդիկ պատերազմ են հայտարարել ժողովրդի և Հայաստանի հետագա զարգացմանը:
Դուք ասում եք՝ պատրաստ չենք քարոզչական պատերազմին, եթե նկատի ունեք այն, որ մենք էլ ունենանք մեր լրատվական կայքերը, մեր հեռուստաալիքները, այդպես չի լինելու, մենք այդ ճանապարհով չենք գնալու, որովհետև ինքնապաշտպանական նկատառումներով մեկ, երկու, տասը քայլ անենք, հինգ տարի հետո կարող է տեսնենք, որ որոշ հարցերում մենք նմանվել ենք նրանց, ում դեմ պայքարում էինք: Մենք այս ճանապարհով չենք գնալու:
– Ո՛չ, նկատի ունեմ ձեր համարժեք հիմնավորումները ներկայացնելը:
– Այո, շատ դժվար է, որ օրվա լրահոսում ստիպված ենք հազար անգամ հերքել ինչ-որ անհեթեթ լուրեր: Եվ հետո մանիպուլյացիաների արվեստն էլ կատարելության է հասել, մի փոքրիկ լուրի մեջ մի դետալ կարող է ճշմարիտ լինել, մնացածը՝ հորինվածք, կամ գույները խտացված լինեն, և ամեն անգամ ստիպված ես մանրամասնել և հերքել… Սա, իհարկե, անիմաստ ժամանակ է խլում և մեծ էներգիա, բայց ունենք այն, ինչ ունենք, և պարբերաբար բախվելու ենք այս խնդրի հետ:
– Ինչո՞ւ է ձեր ընդդիմախոսների հակաքարոզչական բլոկում դոմինանտ թեման Արցախի հարցը:
– Դա պարզ հնարք է. քանի որ որևէ լուրջ բան չկա՝ ժողովրդի ցասումը բորբոքելու համար, ստիպված պետք է ընտրեն ամենազգայուն թեմաները. սա է ամբողջը: Իհարկե, Արցախի խնդիրը բոլորիս համար զգայուն թեմա է:
– Ձեզ համար նախկին նախագահի դատաքննությունը համարվո՞ւմ է զգայուն թեմա:
– Ե՛վ այո, և՛ ոչ: Ոչ այն առումով, որ հեթական իրավական պրոցեսն է, որը այլ հարթությունում է՝ դատական ատյանում է, և պետք է ստանա իրավական լուծում: Ինչու է զգայուն, որովհետև մենք չենք կարող ամբողջապես վերացարկվել այն պատկերացումներից, գաղափարներից և զգացմունքներից, որ ունեցել ենք տարիներ շարունակ, ինչքան էլ ձգտենք չարտահայտվել, որպեսզի դա չմեկնաբանվի որպես ազդեցություն դատական գործընթացի վրա: Այո՛, այն ամենը, ինչ կապված է Ռոբերտ Քոչարյանի հետ, ինձ զայրացնում է այնքան, որքան որևէ ՀՀ այլ քաղաքացու, ես նկատի ունեմ թալանը, միլիարդների մասին է խոսվում, պետության հաշվին ոչ օրինական ճանապարհով հարստանալը, զանազան մոնոպոլիաները և ամենակարևորը՝ ընտրությունների կեղծումը, մարդկանց ազատ կամարտահայտման վրա բռնանալը և այդ պատճառով փողոց դուրս եկած խաղաղ ցուցարարների նկատմամբ այդպիսի գործողությունները՝ Մարտի 1-ը: Այս առումով, իհարկե, սա զգայուն հարց է ինձ համար:
– Իսկ այն միջոցառումները, որոնք տեղի են ունենում այս դատավարության շուրջ, դուք դա տեղավորում եք քաղաքակա՞ն օրակարգում, թե՞, այնուամենայնիվ, դատարանից դուրս չպետք է այդպիսի պրոցեսներ լինեն, օրինակ՝ ստորագրահավաք, քաղաքական աջակցության հայտարարություններ, մշակութային գործիչների աղմկոտ հայտարարություն, որն արդեն երկու օր է քննարկվում է լրատվամիջոցներում:
– Որևէ մեկը չի պատրաստվում արգելել ստորագրահավաք անել, զարգացած ժողովրդավարական երկրներում էլ մենք տեսնում ենք, որ դատավարություններ են լինում, որոնք հուզում են հասարակության այս կամ այն խմբին, և նրանք դուրս են գալիս փողոց, պաստառներով կանգնում են դատարանի մուտքի մոտ, ստորագրահավաք են անում և այլն: Ես այդտեղ խնդիր չեմ տեսնում: Խնդիրն այլ է. մամուլի տեղեկությունների համաձայն, և նույնիսկ եթե դա ճիշտ չէ, բոլորն այդպիսի համոզմունք ունեն, որ այդ մարդկանց մոտիվացիան փողն է, նրանց վճարում են, որ գնան ցույց անեն կամ ստորագրահավաք: Թե ինչպիսի հաջողություն կունենա այդպիսի նախաձեռնությունը, չգիտեմ, խիստ կասկածում եմ, որ արդյունավետ կլինի:
– Կասկածում եք նաև, որ այդ հենքի վրա խորհրդարանից դուրս կձևավորվի ընդդիմությո՞ւն:
– Աստծու սիրուն, ինչ հենքի վրա ուզում է թող ձևավորվի ընդդիմություն, բայց ես խիստ վերապահումով կմոտենայի այն ընդդիմությանը, որը կձևավորվեր այս հեքի վրա և այս հարցի շուրջ: Այս շարժառիթով միավորվելը ես լուրջ չեմ համարում:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում:
