ՀՀԿ խոսնակ, ԱԺ փոխնախագահ Էդուարդ Շարմազանովը նախօրեին հայտարարել է, որ 2018 թվականին Հայաստանը եվրոպական մի շարք երկրներում սկսելու է Ցեղասպանության ճանաչման գործընթաց: ԱԺ փոխնախագահը չի նշել, թե հատկապես որ երկրների մասին է խոսքը, սակայն ասել է, որ խոսքը 2-3 երկրի մասին է: Եվրամիության երկրներից Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչել են ազդեցիկ գրեթե բոլոր անդամները՝ Ֆրանսիան, Գերմանիան, Լեհաստանը, Նիդեռլանդները, Իտալիան, Շվեդիան, մի քանի այլ երկրներ: Ո՞ր ուղղությամբ է Հայաստանն ընդլայնելու աշխարհագրությունը՝ պարզ չէ, սակայն առավել էական է այն, որ փաստորեն Երևանը հայտարարում է այդ մասին նախապես:
Այն, որ Ցեղասպանության ճանաչման հարցը Հայաստանը ներառել է իր արտաքին քաղաքական օրակարգում, նորություն չէ, սակայն կարծես թե աննախադեպ է, երբ հայտարարվում է որևէ երկրում ճանաչման գործընթաց սկսելու մասին: Այս հայտարարությունը ուշագրավ է հնչում հայ-թուրքական արձանագրությունները 2018-ի գարնանը չեղարկելու վերաբերյալ Սերժ Սարգսյանի հայտարարության ֆոնին: Արդյոք Երևանը փորձում է Անկարային բերել, այսպես ասած, պայմանավորվածությունների դա՞շտ, թե՞ այդպիսի ակնկալիք չկա, և ըստ էության կա պարզապես մտադրությունների հաջորդականություն, և եվրոպական մի քանի երկրում ճանաչման գործընթաց սկսելը այդ հաջորդականության մաս է:
Միևնույն ժամանակ իհարկե հետաքրքիր է հասկանալ, թե արդյոք այդ գործընթացը կարո՞ղ է լինել Հայաստան-ԵՄ շրջանակային համաձայնագրի շուրջ, այսպես ասած, չբարձրաձայնված պայմանավորվածության առարկա՝ Հայաստանը ստորագրում է համաձայնագիրը անխափան, իսկ Եվրոպայում էլ սկսում են հայկական հարցի նոր ալիք: Ի վերջո, այստեղ ակնհայտ է նաև Եվրոպայի շահը Թուրքիայի վրա ճնշում բանեցնելու առումով՝ հաշվի առնելով վերջին շրջանում թուրք-եվրոպական հարաբերության սրումն ու Եվրոպայի հանդեպ Թուրքիայի ամբարտավան քաղաքականությունը:
Եվ, ի վերջո, առանցքային հարցերից մեկը թերևս 2019 թվականին սպասվող Թուրքիայի նախագահական ընտրություններն են, որտեղ առաջադրվելու է Էրդողանը, և կա նրա մրցակցի հարցը: Այստեղ թեկնածուներից մեկը կարող է լինել նույն իշխող կուսակցության ներկայացուցիչ, նախկին նախագահ Աբդուլլահ Գյուլը: Նա արդեն իսկ հանդես է գալիս բավական ակտիվ հայտարարություններով և քննադատում է Էրդողանի քաղաքականությունը, որը Թուրքիան գործնականում հասցրել է միջազգային մեկուսացման, Եվրամիության, ԱՄՆ-ի և այլ երկրների հետ խնդիրների: Եվ այստեղ է, որ խիստ հետաքրքիր է կապը հայ-թուրքական արձանագրությունների չեղարկման ու եվրոպական երկրներում ճանաչման գործընթաց սկսելու միջև, որոնց մասին հայտարարում է Հայաստանը:
Բանն այն է, որ հայ-թուրքական արձանագրությունների գործընթացը մեկնարկեց Գյուլի նախագահության ժամանակաշրջանում, և ներկայումս Թուրքիայի վրա հնարավոր հայ-եվրոպական ճնշումը 2018-ի ընթացքում կարող է որոշակիորեն նպաստել 2019 թվականի նախագահական ընտրություններին ընդառաջ Գյուլի դիրքերի ամրացմանը:
Լուսանկարը՝ Photolure-ի
