Սերժ Սարգսյանը նախօրեին «Բազե» ճամբարում հերքել է լուրերը, թե Սոչիում Վլադիմիր Պուտինի հետ քննարկել է Արցախում խաղաղապահների տեղակայման հարցը: Հայաստանի նախագահի խոսքից այնպիսի տպավորություն է ստեղծվում, որ նա Ռուսաստանի նախագահի հետ վերջին հանդիպմանը Ղարաբաղի հարցին անդրադարձել է հպանցիկ` մեկ-երկու նախադասությամբ: «Մենք ոչ միայն խաղաղապահ ուժերի մասով քննարկում չենք անցկացրել, այլ ընդհանրապես քննարկում չենք անցկացրել: Ես մի քանի բառով ուղղակի ներկայացրել եմ իրավիճակը, որ այսօր տիրում է շփման գծում և ասել եմ իմ պատկերացումը մեր հարևանի մտադրությունների հետ կապված: Ընդամենը: Ուրիշ որևէ այդպիսի հարց չենք քննարկել»,-ասել է Սարգսյանը:
Կոնկրետ հանդիպման մասով` նախագահը գուցե իսկապես անկեղծ է ու ոչինչ չի թաքցնում, սակայն նրա պատասխանն ակամայից հարցեր է ծնում, որովհետև սպառիչ չի հերքվում այն վարկածը, որ Մոսկվան մտադիր է Արցախում խաղաղապահ ուժեր տեղակայել: Կարելի է ենթադրել, որ Սոչիում այս խնդիրը չի քննարկվել, որովհետև հանդիպման օրակարգում ԼՂ խնդիրն առաջնային չի եղել առհասարակ:
Ուշագրավն այն է, որ Սարգսյանը չի հերքում, որ Մոսկվայի օրակարգում խաղաղապահների հարց կա և ոչ էլ կատեգորիկ կերպով հայտարարում է, թե այդ հարցը ժամանակավրեպ է կամ արհեստական, որովհետև հակամարտության կողմերը հեռու են վերջնական կարգավորումից կամ, ասենք, Հայաստանը առարկում է Մոսկվայի մտադրությանը:
Սերժ Սարգսյանի հերքումը շատ զգուշավոր է և վերաբերում է կոնկրետ հանդիպմանը, ինչը հիմք է տալիս ենթադրելու, որ ռուս-հայկական օրակարգում նման հարց, այնուամենայնիվ, կա:
Ի դեպ, խիստ ուշագրավ է, որ Սերժ Սարգսյանի մյուս հերքումը ևս` բազմիմաստ է և իր մեջ բնավ էլ հաստատակամ շեշտադրում չի պարունակում: Սարգսյան- Պուտին հանդիպման հետ Ռիչարդ Հոգլանդի հայտարարության կապի մասին հարցին՝ նախագահը պատասխանել է, որ այդ երկու իրադարձությունների միջև կապը քիչ հավանական է համարում:
Ուշադրություն դարձրեք` Սարգսյանն, ըստ էության, չի բացառում, որ Հոգլանդի հայտարարությունը կարող է կապ ունենալ իր ու Պուտինի հանդիպման հետ: Սա մոտավորապես նման է Սերժ Սարգսյանի խոստովանությանը, որ ռուսական կողմը կարգավորման գործընթացում ունի սեպարատ նախաձեռնություն (խոսքը վերաբերում է հենց խաղաղապահների խնդրին), որը կարող էր անհանգստացնել Վաշինգտոնին և ստիպել, որպեսզի համանախագահ Հոգլանդը Պուտին-Սարգսյան հանդիպման ֆոնին հանդես գար կանխարգելիչ բացահայտումներով` թերևս մտահոգություններ ունենալով, որ Սոչիի հանդիպման հիմնական թեման կարող է լինել հենց Մոսկվայի ղարաբաղյան նախաձեռնությունը:
Իհարկե, Սերժ Սարգսյանը հնարավորինս փորձել է նսեմացնել Հոգլանդի հայտարարության քաղաքական նշանակությունն` այն խոցելի մոտիվացիայով, թե հայտարարությունը հեռացող համանախագահի կարծիք է: Սարգսյանն ինքն էլ է հասկանում, որ իր այս փաատարկը, մեղմ ասած, թույլ է` հատկապես Հայաստանում ԱՄՆ դեսպան Միլսի այն պարզաբանումից հետո, որ Հոգլանդը արտահայտել է ոչ թե մասնավոր տեսակետ, այլ` ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների ընդհանրական դիրքորոշումը:
Ըստ ամենայնի` նման վերաբերմունքով Սարգսյանն ընդամենն ակնարկում է, որ Երևանն այս պահին նպատակահարմար չի համարում բանակցային գործընթացի վերսկսումը, ավելի ճիշտ` ԼՂ հարցի բովանդակային քննարկումը:
Ի դեպ, սա յուրօրինակ բացասական պատասխան է բոլոր այն նախաձեռնություններին (այդ թվում` ռուսական), որոնք ստատուս-քվոյի փոփոխություն են ենթադրում: