Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինը լրագրող Անդրեյ Կոնդրաշովի «Վալաամ» ֆիլմում կոմունիստական գաղափարախոսությունը համեմատել է քրիստոնեության հետ: Պուտինն ասել է, որ կոմունիզմի հիմնադրման օրենսգիրքը սուբլիմացիա է, Աստվածաշնչի պարզունակ հատվածն է: Պուտինը Լենինի նկատմամբ կոմունիստների վերաբերմունքը համեմատել է քրիստոնեության սրբերի նկատմամբ պատկառանքի հետ:
«Լենինը դրվել է դամբարանում: Ինչո՞վ է նա տարբերվում սրբերի մասունքներից: Ուղղափառների կամ պարզապես քրիտոնյաների համար։ Երբ ինձ ասում են, թե քրիստոնեական աշխարհում նման ավանդույթ չկա, ինչպես չկա՞: Գնացե՛ք Աթոս, նայե՛ք: Այնտեղ սրբերի մասունքներ կան, և մենք այստեղ՝ Վալաամում, Սերգեյի և Հերմանի սուրբ մասունքներն ունենք:
Փաստորեն, ոչ մի նոր բան այն ժամանակվա իշխանությունը չի մտածել: Այն իր գաղափարախոսության ներքո արել է այն, ինչ մարդիկ վաղուց հայտնաբերել էին»,-ասել Ռուսաստանի նախագահը: Պուտինի անսահման սերը խորհրդային կայսրության, նրա խորհրդանիշների հանդեպ նորություն չէ: Նա մի քանի առիթով ԽՍՀՄ փլուզումը համարել է դարի ողբերգություն: Սակայն այս հարցազրույցում Պուտինը գերազանցել է նույնիսկ ինքն իրեն` աստվածացնելով անաստվածությունը, Սուրբ գրքի կատեգորիաներով ֆետիշացնելով անհավատությունը, աթեիզմը: Սակայն Լենինին մեծարելով` Պուտինն ամենևին էլ բարոյական կամ կամ պատմական պարտք չի տվել, այլ գործնական քաղաքականության մակարդակում կարևոր բացահայտումներ է արել:
Պուտինն ակնածանք, պատկառանք ունի այն ամենի նկատմամբ, որն առնչվում է սովետականության, նրա տոտալիտար քաղաքական մշակույթի, կառավարման ավանդույթների հանդեպ: Ռուսաստանի գործող նախագահի չեկիստական կենսագրությունն այն հետագիծն է, որը նրան կապում է սովետական իրականության, կայսրության գաղափարի հետ: 2000թ-ից հենց դա էլ եղել է Պուտինի պրակտիկ քաղաքականության առանցքը` սովետական կառավարման, մտածողության ռեստավրացիան: Սովետականության ռեստավրացիան հատկապես ցցուն դրսևորում է ունեցել Պուտինի ագրեսիվ արտաքին քաղաքականության մեջ:
Լենինին սրբացնող մարդը չի կարող հետամուտ չլինել նրա կայսրության վերականգմանը:: Պատահական չէ, որ իր պաշտոնավարման շրջանում ԱՄՆ պետքարտուղար Հիլարի Քլինթոնը բարձրաձայնեց այդ մտահոգության մասին` դառնալով Պուտինի «աչքի փուշը»:
«Վալաամ» ֆիլմում Պուտինն ամբողջովին բացահայտել է իր արժեքային համակարգը, հավատարմությունը կոմունիստական արյունոտ կառավարմանը, լեգիտիմացնելով այն ավերը, որ գործել է Վրաստանում, Ուկրաինայում, Հայաստանի խորհրդարանում: Յոթանասուն տարի շարունակ Լենինը եղել է ուղենիշ Հայաստանի, այսպես կոչված, էլիտայի, հասարակության մեծամասնության համար:
Հիմա Լենինի դերում նրան «սրբացնող» Պուտինն է: Իռացիոնալ այս կողմնորոշմամբ մենք դավաճանել ենք մեր քաղաքակրթական ընտրությանը, քրիստոնեական հավատին` խավարի մեջ խարխափելով կայսրության խորհրդանիշների, «սրբերի» արյունոտ հայացքների ներքո:
