Ժամանակավոր կառավարության ղեկավար Նիկոլ Փաշինյանն այսօր թերևս միակ գործիչն է, ով լեգիտիմ իրավունք ունի` թավշյա հեղափոխության անունից ձևակերպել օրակարգ: Լավ է դա, թե` վատ, միանգամայն այլ խոսակցության թեմա է, իսկ այսօր մենք պարտավոր ենք հաշվի նստել քաղաքական իրողությունների հետ:
Նիկոլ Փաշինյանը մի քանի անգամ նշել է, որ իր ժամանակավոր կաբինետի առաջնահերթություններից մեկը կամ նույնիսկ գլխավորը` արտահերթ ընտրությունների կազմակերպումն է: Երեկ փոխվարչապետ Տիգրան Ավինյանը սկզբունքային հայտարարություն է արել` ասելով, որ արտահերթ ընտրությունները տեղի են ունենալու՝ անկախ ՀՀԿ-ի կամքից:
Իհարկե, իրավական մեխանիզմ գոյություն չունի, որը թույլ կտա հարյուր տոկոսով համաձայնել Ավինյանի պնդման հետ:
Մյուս կողմից` փոխվարչապետն ակնհայտորեն հանդես ո եկել ոչ թե իրավական, այլ քաղաքական հայտարարությամբ, որի հիմքում այն համոզումն է, որ հեղափոխական ռեժիմը հնարավոր է վեց ամիս կամ մեկ տարի պահել, իսկ դա անխուսասփելիորեն հանգեցնելու է ՀՀԿ մեծամասնության փոշիացմանը, ինչը թույլ կտա Նիկոլ Փաշինյանի կառավարությանը` խորհրդարանում ունենալ չձևակերպված, փաստացի մեծամասնություն: Քաղաքական տրամաբանության տեսանկյունից` դժվար է չհամաձայնել Ավինյանի պնդման հետ, մանավանդ` ԱԱԾ առաջին հակակոռուպցիոն բացահայտումներն արդեն իսկ շատ լուրջ երկյուղ ու խուճապ են առաջացրել քրեասօլիգարխիկ համակարգում: Սամվել Ալեքսանյանի երեկվա հրապարակային հավաստիացումը, թե այսուհետ զբաղվելու է միայն բիզնեսով, ասվածի լավագույն դրսևորումն է:
Սակայն պարզվում է` Փաշինյանի կառավարության հռչակած առաջնահերթությանը հակադրվում են ոչ միայն հանրապետականները, այլ նաև` նրա կաբինետի անդամները:
Ես ավելի շուտ չեմ տեսնում արտահերթ ընտրությունների հավանականություն: Հարկ է աշխատել, հարկ է առաջ տանել գաղափարները, երբ որ կզգանք, որ անհնար է առաջ գնալը, այդ ժամանակ կարելի է նաև արտահերթ ընտրությունների գնալ. սա էկոնոմիկայի դաշնակցական նախարար Արծվիկ Մինասյանի տեսակետն է, որը վստահաբար բխում է ՀՅԴ ամբողջական դիրքորոշումից: Սա, մեղմ ասած, քաղաքական սաբոտաժի դրսևորում է, երբ օլիգոպոլ համակարգի սեգմենտներից մեկը` ՀՅԴ-ն, իրեն ոչ միայն հեղափոխության շահառու է համարում, այլ նաև որոշում է խմբագրել դրա օրակարգը:
Առհասարակ այնպիսի տպավորություն է, որ Նիկոլ Փաշինյանի քաղաքական ձախողմամբ շահագրգիռ են գրեթե բոլոր խաղացողները, նույնիսկ նրանք, որոնք փափուկ աթոռներ են զբաղեցրել այսօրվա կաբինետում:
Արդեն հիշատակված հարցազրույցում Տիգրան Ավինյանը նոր Հայաստանում բացառել է բիզնեսի մասնակցությունը քաղաքականությանը, մինչդեռ կոալիցիոն ԲՀԿ ներկայացուցիչ Նաիրիա Զոհրաբյանը ասում է, թե առաջիկա ընտրություններում իրենք ձգտելու են հաղթանակի` Գագիկ Ծառուկյանի բարձր ժողովրդականության շնորհիվ:
Կարծում ենք` կոալիցիոն գործընկերների վարքագիծը որոշակի հետևություններ պետք է ծնի Նիկոլ Փաշինյանի մոտ. ի վերջո` հակահեղափության ռևանշը բնավ պարտադիր չէ, որ արտահայտվի ՀՀԿ-ի դեմքով. այդ դերին միանգամայն ձգտում են նաև ԲՀԿ-ն կամ ՀՅԴ-ն:
