Հայկական ֆուտբոլում դրական տեղաշարժերը ոչ թե արագ, այլ կտրուկ ընթացք են ստացել: Երեկ հայտնի դարձավ, որ 2019/2020 թթ. Հայաստանի առաջին խմբի առաջնությանը մասնակցելու հայտ են ներկայացրել նաև նորաստեղծ «Վեստ Արմենիա» և «Անի» ակումբները:
«Վեստ Արմենիան» գլխավորում է Հայաստանի ազգային հավաքականի նախկին հարձակվող Արմեն Շահգելդյանը: Վերջինս գլխավորել է նաև այժմ գոյություն չունեցող «Միկա» ակումբը՝ վերջինիս հետ նվաճելով Հայաստանի գավաթը: Հայտնի է, որ նորաստեղծ ակումբը մարզվելու և տնային հանդիպումներն անցկացնելու է նախկին «Միկա» մարզաբազայում: «Վեստ Արմենիան» փորձաշրջան անցնելու համար թիմ է հրավիրել 17 և բարձր տարիքի ֆուտբոլիստների: Դիտումներն անցկացվելու են հունիսի 20-ից՝ «Միկա» մարզադաշտում:
Ինչ վերաբերում է «Անիին», ապա այս ակումբի նախագահը լեգենդար Խորեն Հովհաննիսյանն է: Ավելի վաղ Հայաստանի Առաջին խմբի առաջնությանը մասնակցելու հայտ էին ներկայացրել նորաստեղծ «Դիլիջան», «Տորպեդո Երևան», «Վան», «Արագած» և «Դովեղ» ակումբները: Ըստ ամենայնի Առաջին խմբում ելույթ կունենա նաև ԲԿՄԱ-ակումբը, որի ստեղծման նախաձեռնողը Հայաստանի ֆուտբոլի ֆեդերացիան է և վերջինիս նախագահ Արթուր Վանեցյանը:
Ստացվում է՝ ամիսների ընթացքում մեր երկրում ի հայտ են եկել միանգամից 8 ֆուտբոլային ակումբներ, ինչը բացառիկ երևույթ է: Ստեղծվելուն պես այս թիմերը մասնակցելու են մեր երկրում նշանակությամբ երկրորդ լիգային: Առաջին խմբի առաջնությանը կմասնակցեն նաև «Յունիոր Սևանն» ու «Լոկոմոտիվը», որոնք 2018/2019 թթ. մրցաշրջանում ևս մասնակցել են Առաջին խմբի առաջնությանը: Բարձրագույն խմբի մեկնարկելիք առաջնությանը մասնակցելու են 10 թիմեր: Ավարտված առաջնության 9 թիմերին միանալու է «Երևան» ակումբը, որին ՀՖՖ-ն բարձրագույն լիգայում ելույթ ունենալու արտոնագիր է շնորհել:
Ակումբների կտրուկ աճը ֆուտբոլի մասսայականացման և զարգացման գլխավոր նախապայմաններից է: Եթե տարիներ առաջ ընդհանուր առմամբ Հայաստանում գոյություն ուներ 7-8 ակումբ, ապա այսօր այս թիվը եռապատկվել է: Ժամանակին հայաստանցի ֆուտբոլիստների համար լուրջ խնդիր էր ակումբ գտնելը: Բարձրագույն խմբի թիմերը, որոնք հավակնություններ ունեին նաև եվրագավաթների խաղարկություններում, հրաժարվում էին երիտասարդ և անփորձ խաղացողներից: Վերջիններս, կոպիտ ասած, գործ չճարելով՝ հրաժեշտ էին տալիս ֆուտբոլին:
Այսօր իրավիճակն այնպիսին է, որ Հայաստանում կա երիտասարդ և հեռանկարային ֆուտբոլիստների խիստ պահանջարկ: Այստեղ, սակայն, առաջ է գալիս կարևոր մի խնդիր: Երիտասարդ և պատանի ֆուտբոլիստների այն ռեսուրսը, որն ունենք մեր երկրում, ուղղակի բավարար չէ բոլոր ակումբներին կադրերով ապահովելու համար: Բարձրագույն խմբի մի քանի ակումբներ ունեն մարզադպրոցներ և մանկապատանեկան թիմեր, որոնք ելույթ են ունենում տարբեր տարիքային առաջնություններում: Այս ակումբները խնդիրներ չեն ունենա, քանզի «աճեցնում» են կադրեր առաջին հերթին գլխավոր թիմի համար: Մարզադպրոցներ և մանկապատանեկան թիմեր չունեցող ակումբների համար տեղացի ֆուտբոլիստներ գտնելն իսկապես դժվար է լինելու:
Դժվար չէ ենթադրել, որ նորաստեղծ ակումբները կդիմեն նաև օտարերկրացի ֆուտբոլիստների օգնությանը: Այս պահին այլընտրանք կարծես թե չկա: Ամեն դեպքում շատ թիմերի առկայության պայմաններում լեգեոներներ ներգրավելն այնքան էլ վտանգավոր չէ: Անհրաժեշտ է միայն որդեգրել ճիշտ մոտեցում, որի դեպքում հայկական ֆուտբոլի զարգացումը բնականոն ընթացք կստանա: Առաջին խմբում պետք է շեշտը դրվի տեղացի կադրերի վրա: Այսինքն՝ երիտասարդ ֆուտբոլիստների հիմնական մասը պետք է հնարավորություն ստանա դրսևորվելու և աճելու առաջին խմբի առաջնությունում:
Ամիսներ առաջ բավական թեժ քննարկումներ և բանավեճեր էին ընթանում Բարձրագույն խմբի առաջնությունում լեգեոներների քանակի լիմիտ դնել-չդնելու վերաբերյալ: Կար մտահոգություն, որ տեղացի ֆուտբոլիստների համար ուղղակի չկա դաշտ խաղալու և զարգանալու համար: Այսօր այդ դաշտը ստեղծված է: Ինչ խոսք, շատ բան կախված է նաև ակումբների քաղաքականությունից:
Ինչևէ, առկա նոր իրավիճակը ցույց է տալիս մի պարզ բան: Պատկերը, որն ունենք այսօր, կարող էինք ունենալ տարիներ առաջ: Բայց քանի որ Հայաստանի ֆուտբոլի ֆեդերացիան գտնվում էր Ռուբեն Հայրապետյանի ձեռքում, բազմաթիվ մարդիկ կտրականապես հրաժարվում էին քայլ կատարել հայկական ֆուտբոլում: Բարձրագույն խմբի առաջնությանը մասնակցում էր 6 թիմ, ինչն ուղղակի խայտառակություն էր: Առաջին խմբի առաջնությանն էլ մասնակցում էին Բարձրագույն խմբի ակումբների դուստր թիմերը: Կանգնած էինք կրախի առաջ, բայց թեկուզ ուշացումով փոփոխությունն այուամենայնիվ տեղի ունեցավ: Ու հիմա այնպիսի իրավիճակում ենք, որ զարգացման տեմպի հետևից առկա քայքայված ռեսուրսով չենք հասցնում «վազել»:
Պետք է նշենք նաև, որ Հայաստանի ֆուտբոլի ֆեդերացիան բավական լուրջ խնդիր ունի նաև մրցաշարերը սպասարկելու հարցում: Չկան նորմալ մրցավարներ և խաղադաշտեր: Ամեն դեպքում շատ ավելի լավ է ունենալ այսպիսի վիճակ, քան 6 թիմանոց դեգրադացված առաջնություն, որի թիմերն ուղղակի հոգնում էին միմյանց հետ շարունակ խաղալուց: