11:26  ,  12 օգոստոսի, 2018

Բարսելոնայի ակադեմիայի սան. Փորձելու եմ ամեն ինչ անել, որ մի օր էլ հայաստանցին «Մեծ սաղավարտի» մրցաշարերի հաղթող լինի (ֆոտո)

Ես խաղում եմ իմ երկրի համար: Փորձելու եմ ամեն ինչ անել, որ մի օր էլ հայաստանցի թենիսիստը «Մեծ սաղավարտի» մրցաշարերի եւ Օլիմպիական խաղերի հաղթող լինի:

Այս մասին NEWS.am Sport-ի թղթակցի հետ զրույցում ասաց թենիսի Հայաստանի կրկնակի չեմպիոն, Հայաստանի ֆեդերացիայի բազմակի գավաթակիր, Համահայկական խաղերի հաղթող, 21-ամյա Միքայել Խաչատրյանը:

Հայաստանի առաջատար թենիսիտն ապրում է Իսպանիայում, մարզվում Բարսելոնայի թենիսի ակադեմիայում: Այս օրերին նա գտնվում է Երեւանում՝ մասնավոր այցով: Միքայել Խաչատրյանը NEWS.am Sport-ի թղթակցին հյուրընկալեց իր տանը, որտեղ սենյակի մի հատվածում տեղադրված են երիտասարդ թենիսիստի այս տարիներին նվաճած բազմաթիվ գավաթները, մեդալներն ու մրցանակները, որոնց գերակշիռ մասը ոչ թե Հայաստանի առաջնությունից կամ ֆեդերացիայի գավաթներից են, այլ միջազգային մրցաշարերից:

Միքայել, ինչպե՞ս ես սկսել թենիսիստի կարիերադ եւ ինչպե՞ս է հաջողվել Երեւանում թենիսով զբաղվող տղային հասնել մինչեւԲարսելոնայի ակադեմիա:

Թենիսով սկսել եմ զբաղվել 6 տարեկանից երեւանյան ակումբներից մեկում: Պատահական եմ ընտրել թենիսը. հայրիկիս ու ավագ եղբորս հետ մի անգամ զբոսանքի ժամանակ տեսա, թե ինչպես են Երեւանի պետական համալսարանի դիմացի կորտերում թենիս խաղում: Հորս խնդրեցի՝ մենք էլ մտնենք խաղանք: Եղբորս հետ առաջին անգամ բռնեցինք թենիսի ռակետ եւ սկսեցինք խաղալ: Այնտեղ մի մարզիչ կար, ով օգնում էր մեզ: Վերջում նա մոտեցավ հորս ու ասաց, որ ավագ տղան ոչ, բայց փոքրի մեջ մեծ տաղանդ կա եւ խորհուրդ է տալիս անպայման զբաղվել թենիսով: Գրանցվեցի «Հրազդան» մարզադաշտի հարակից տարածքում գործող թենիսի ակումբում, ներկայիս «Incourt» ակումբում: Հենց այդտեղից սկսվեց իմ թենիսային կյանքը: Սկզբում, իհարկե, բարդ էր, բայց աստիճանաբար սկսվեց ստացվել ու հաջողություններ գրանցվել: Միանգամից սիրեցի այս մարզաձեւը, ինձ դուր եկավ մրցակցությունը, շատ ինդիվիդուալ ձեւ է, պատասխանատվությունն ինքդ քո առաջ շատ մեծ է: Առաջին մարզիչս եղել է Հրայր Պետրոսյանը, ապա նաեւ աշխատել եմ այլ հայ մարզիչների հետ: Առաջին հաջողություններն ունեցա, ինչն ինձ շատ ոգեւորեց եւ մոտիվացիա տվեց հետագայում այս մարզաձեւով շարունակելու, պրոֆեսիոնալ թենիսիստ դառնալու համար:

Վաղ տարիքից ես տեղափոխվել Իսպանիա: Ինչպե՞ս եղավ առաջարկդ եւ ինչո՞ւ որոշեցիր մարզիկի կարիերադ շարունակել Հայաստանից դուրս:

12 տարեկանում հրավեր ստացա Բարսելոնայի «Բրուգերա» թենիսի ակադեմիայից: Ծնողներիս հետ որոշեցինք օգտվել այդ հնարավորությունից, քանի որ բոլորս էլ հասկանում ենք՝ Հայաստանում թենիսն այդքան էլ զարգացած չէ, մարզիչները չունեն այն բազան, որ կարողանան քեզ դարձնել միջազգային ասպարեզում հանդես եկող, մրցող պրոֆեսիոնալ թենիսիստ: Բացի այդ Հայաստանում նաեւ բացակայում են լավ պայմանները: Իսկ Իսպանիան լավագույն հնարավորությունն էր կյանքիս, որը ձեռքիցս բաց թողնելու դեպքում այսօր այս հաջողությունները չէի ունենա: Այդ տարիներին իսպանական դպրոցը շատ հայտնի էր, Իսպանիան բազմաթիվ չեմպիոններ ու մեծ անուններ է տվել համաշխարհային թենիսին: Ես ինքս էլ ուզեցի իսպանական դպրոցի սան լինել:

Մինչե՞ւ Իսպանիա տեղափոխվելդ, ի՞նչ հաջողությունների հասար Հայաստանում:

Հաջողություններ շատ են եղել: Առաջին մեծ հաղթանակս, երբ դեռ Հայաստանում էի մարզվում, եղել է 12 տարեկանում Euro Junior Tour-ում, այդտեղ ես առաջին տեղը զբաղեցրի: Այս նույն մրցաշարում Հայաստանը ներկայացրել եմ 14, 16 եւ 18 տարեկաններում: 18 տարեկանից Հայաստանի հավաքականի կազմում մասնակցել եմ նաեւ Davis Cup-ին:Երկու անգամ եղել եմ Հայաստանի չեմպիոն, Համահայկական խաղերի հաղթող եմ:

Ի՞նչ դպրոց ես անցել Բարսելոնայում:

Բարսելոնայում շատ մրցաշարերի, կատալոնական մրցումների եմ շատ մասնակցել, բազմաթիվ անգամ հաղթել եմ: Ես մշտապես մրցաշարերի եմ մասնակցում, տարվա ընթացքում 20-30: Իսպանիայում երկու մարզիչ եմ ունեցել, իսպանացի Ռիկարդ Ռոսեւ, ազգությամբ հայ Գարի Պետրոսյանը: Ռիկարդ Ռոսի հետ 5 տարի եմ աշխատել, 2 տարի էլ՝ հայ մարզիչի հետ:

7 տարի է մարզվում եմ Բարսելոնայում եւ 7 տարի շարունակ եղել եմ «Բրուգերա» ակադեմիայի լավագույն խաղացողներից, տարբեր տարիների եղել եմ ակադեմիայի լավագույն աջից հարված ունեցող, մատուցում ունեցող խաղացող, կորտում ամենալավ պայքարող խաղացող, շատ այլ մրցանակներ եմ ստացել այս ակադեմիայում:

Այստեղ մարզվել եմ շատ հայտնի, աշխարհահռչակ մարզիկների հետ: Ակադեմիայի սեփականատերը 90-ականների իսպանացի աստղ, աշխարհի 3-րդ ռակետ Սերխիո Բրուգերան է, ով պարբերաբար հետեւում է իմ մարզումներին, ինձ հետ մարզում անցկացնում: Այս 7 տարիների ընթացքում ես նրա հսկողության տակ եմ մարզվում: Ինձ համար սա մեծ պատիվ է: Մարզվել եմ նաեւ ֆրանսիացի հայտնի թենիսիտ, աշխարհի 8-րդ ռակետ Ռիշար Գասկեի, Մարսել Գրանոլերսի, Թուրքիայի առաջին համար, աշխարհի 100 լավագույն թենիսիստներից Մարսել Իլհամի, իտալական թենիսի աստղ Լորենսո Ժուստինոյի հետ:

Եթե համեմատենք իսպանական ու հայկական դպրոցը, ո՞ր դպրոցն է հիմքդ դրել:

Ես ճիշտ թենիս խաղալ սովորել եմ Իսպանիայում. հիմքը դրվել է այնտեղ: Հայաստանում կան լավ մարզիչներ, բայց մրցումների պակասը թույլ չի տալիս աճես: Մեր մարզիչները փորձի պակաս ունեն: Հայ մարզիչները չունեն հնարավորություն դուրս գալ, տեսնել, թե ինչպես են խաղում Եվրոպայում, դրսում, որպեսզի նման ոճը դնեն նաեւ հայ մարզիկների մեջ: Հայաստանում դու կարող ես մարզվել տարիներ շարունակ, ներքին առաջնություններում փայլել, մարզիչներին ու քեզ թվա, թե դու շատ լավ ես խաղում, բայց գնաս դուրս, այնտեղ խաղաս, պարզվի՝ դու կամ թենիս խաղալ չգիտես կամ միջակից ցածր ես խաղում:

Միքայել, դու խաղացել ես նաեւ ԱՄՆ-ի համալսարանական ակումբում:

Հրավեր եմ ստացել Կալիֆորնիայի համալսարաններից մեկից, բայց համալսարանական լիգայում խաղալու հրավեր ստանալուն զուգահեռ դուրս չեմ եկել Բարսելոնայի ակադեմիայից: ԱՄՆ-ն էլ ինձ համար նոր փորձություն էր թենիսում, որոշեցի ուժերս փորձել նաեւ համալսարանական լիգայում: ԱՄՆ-ում խաղացի 4 ամիս: ԱՄՆ-ում շատ առաջարկներ ստացա՝ Nike, Wilson ֆիրմաներն դարձան հովանավոր: ԱՄՆ-ում հնարավորությունները շատ մեծ են: Այստեղ թենիսը շատ զարգացած է, հատկապես ռետինե ծածկույթի վրա։ Այդ 4 ամիսների ընթացքում մեծ հմտություններ ձեռք բերեցի։

Ըստ քեզ, ինչո՞ւ Հայաստանում չի զարգանում թենիսը:

Գումարի խնդիրն է: Ամեն ինչ կախված է Հայաստանում թենիսի ֆեդերացիայի աշխատանքից: Դեռեւս չենք կարող համեմատել թենիսը մեր մյուս մարզաձեւերի հետ: Մյուս մարզաձեւերում, որտեղ ունենք բարձր արդյունքներ, ֆեդերացիաները մեծ աշխատանք են տանում, լավ պայմաններ են ստեղծում մարզիկների համար, դրսից հատուկ մասնագետների, մարզիչների են կանչում: Իսկ մեր ֆեդերացիան հնարավորություն չունի իր լավագույն մարզիկներին գոնե 3-4 մրցաշարի ուղարկել: Թենիսիստը աճելու համար պետք է տարվա ընթացքում մի շարք մրցաշարերի մասնակցի, որ կարողանա լավ արդյունք ցուցադրել: Հայաստանում մարզվող թենիսիտները չունեն այդ հնարավորությունը, ֆեդերացիան նույնպես չի կարողանում հովանավորել լավագույն մարզիկների դրսում մրցաշարարերի մասնակցելու հարցում: Թենիսիստը պետք է տարին 25-30 մրցում խաղա, ես շուրջ այդքան խաղում եմ Իսպանիայում: Այդ մրցաշարերը նաեւ վարկանիշ են տալիս: Ես հասկանում եմ այնքանով, որ թենիսը աշխարհի թանկարժեք մարզաձեւերից է եւ մեկ մրցաշարի մասնակցելու համար շուրջ 1000 դոլար գումար է անհրաժեշտ:

Իմ առաջ մեծ նպատակ եմ դրել բարձր տիտղոսներ նվաճել թենիսում: Ցանկանում եմ, որ Հայաստանն էլ համաշխարհային թենիսում անուն ունենա, ուզում եմ թենիսիստի կարեիրաս շարունակել պրոֆեսիոնալ թենիսում, ներկայացնել Հայաստանը:

Լուսինե Շահբազյան

Հետևեք NEWS.am SPORT-ին Facebook-ում, Twitter և Telegram-ում

Տպել    |  In English

  • Այս թեմայով