Շիրակի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանում Աշոտ Մանուկյանի նախագահությամբ ավարտվել է Հովհաննես Չերնոմորյանի գործի դատական քննությունը:
32-ամյա Հովհաննեսին մեղադրանք էր առաջադրված դիտավորյալ սպանության ու գողության համար՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 104 հոդվածի 1-ին մասով և 177 հոդվածի 3-րդ մասի 1.1 կետով:
Ըստ մեղադրանքի՝ Հովհաննեսը 2016 թվականի հունիսի 22-ից մինչև օգոստոսի 27-ն ընկած ժամանակահատվածում Գյումրիի Մանուշյան փողոցի տնակներից մեկն է ապօրինի մուտք գործել պատուհանով և գողացել է 7 հազար դրամ արժողությամբ հեռուստացույց՝ «Կոսմոս» ֆիրմայի:
Բացի այդ, 2016 թվականի սեպտեմբերի 2-ի ժամը 23-ն անց 30-ից մինչև սեպտեմբերի լույս 3-ի ժամը 2-ը, գտնվելով ալկոհոլի ազդեցության տակ, Լուսաղբյուր գյուղի տան բակում, ապա նույն տան հյուրասենյակում ձեռքերով, ոտքերով ու հատակ լվանալու փայտով բազմաթիվ հարվածներ է հասցրել իր խորթ մոր՝ Հայկուշի մարմնի տարբեր մասերին՝ գլխին, դեմքին, պարանոցին, կրծքավանդակին, գոտկատեղին, նստատեղին, վերին ու ստորին վերջույթներին և սպանել է նրան:
Տուժող կինը՝ Հայկուշը, 2-րդ խմբի հաշմանդամ էր, նա տառապում էր «Շիզոֆրենիա՝ անընդմեջ պրոգրեսող ընթացքով, պարանոիդ ձև, ցնորազառանցական համախտանիշ» հոգեկան հիվանդությամբ: Դեպքի պահին հոգեկան հիվանդ կինը ցանկացել է տնից դուրս գալ, հեռանալ, իսկ խորթ որդին արգելել է, նրան ծեծի է ենթարկել ու հասցրել է մահվան:
Նախաքննության ընթացքում ու դատարանում Հովհաննեսն իրեն մասնակիորեն է մեղավոր ճանաչել: Նա ընդունել է խորթ մոր սպանությունը, իսկ գողության դրվագով իրեն մեղավոր չի ճանաչել:
Դատարանում Հովհաննեսը հրաժարվել է ցուցմունքներ տալուց:
Նախաքննության ընթացքում նա հայտնել է, որ մայրը մահացել է երկրաշարժի ժամանակ՝ 1988 թվականի դեկտեմբերի 7-ին: Ինքը, լինելով 3 տարեկան, մնացել է հոր խնամքին:
1991 թվականին հայրն ամուսնացել է Հայկուշի հետ, ով 2004 թվականից տառապում էր հոգեկան հիվանդությամբ: Հայկուշն իր հետ լավ չի վարվել, հաճախ ծեծել է, անվանել է «բիճ»:
2011 թվականին մահացել է հայրը: Խորթ մայր Հայկուշը մնացել է իր խնամքին:
2016 թվականի օգոստոսի 24-ից հովիվ աշխատելու նպատակով ինքը Հայկուշին վերցրել ու Գյումրիից տեղափոխվել է Շիրակի մարզի Լուսաղբյուր գյուղ, բնակություն են հաստատել գյուղի չբնակեցված տներից մեկում:
Սեպտեմբերի 2-ին ինքը գործընկերոջ հետ մասնակցել է գյուղացիներից մեկի թաղման արարողությանը ու տուն է գնացել սթափ վիճակում ժամը 23-ն անց 30-ի սահմաններում:
Հայկուշին տեսել է տան բակի մոտ գտնվող փողոցում: Հայկուշը հոգեկան անհավասարակշիռ վիճակում էր, ինքն իրեն խոսում էր, ասում էր, թե ինչ-որ ձայներ կանչում են իրեն: Նա ուզում էր տանից հեռանալ:
Ինքը ցանկանում էր նրան տուն տանել, իսկ նա հակառակվում էր: Իր նյարդերը տեղի են տվել, ինքը Հայկուշի մազերից քաշելով՝ տարել է տուն:
Ճանապարհին բռունցքով խփել է նրա գլխին, ձեռքերով ու ոտքերով՝ մարմնի տարբեր մասերին: Տուն մտցնելու համար ստիպված է եղել մեջքից նրան հրել, նա ընկել ու գլխի մասում վնասվածք է ստացել: Դրանից հետո ինքը Հայկուշին թևանցուկ է արել, տուն է տարել, լվացել է վնասված գլուխը, նրան պառկեցրել է անկողնում, զբաղվել է իր գործերով ու խմել է մոտ 250 գրամ օղի:
Մոտ 10 րոպե անց Հայկուշը վեր է կացել անկողնուց ու նորից ցանկացել է հեռանալ տանից: Ինքը նրան երեք անգամ ապտակել է, ձեռքերով ու ոտքերով հարվածներ է հասցրել:
Հետո վերցրել է հատակը լվանալու փայտը ու հարվածներ է հասցրել Հայկուշի ոտքերին ու մեջքին, փայտի բռնակը կոտրվել է, բեկորները սենյակով մեկ են շպրտվել:
Ինքը Հայկուշի նկատմամբ ուժ գործադրելով՝ տարել-պառկեցրել է բազմոցին, հետո խմել է ևս 250 գրամ օղի:
Օղին վերջացել է: Ինքը ուզում էր էլի խմել: Քանի որ գյուղի խանութներն այդ ժամին փակ էին, որոշելէ հասնել Գյումրի: Կեսգիշերին տանից դուրս է եկել՝ Հայկուշին ասելով, որ Գյումրի է գնում: Հայկուշը ողջ էր, իրեն ասել է՝ ուր ուզում ես գնա:
Ինքը տանից դուրս է եկել՝ փակելով մուտքի դուռը:
Պատահական մեքենայով հասել է Գյումրի, Շառլ Ազնավուրի հրապարակում աշխատող կրպակներ կային, գնել է 300 գրամ սպիրտ, ջրով բացել ու խմելով քայլել է դեպի գերեզմանատուն: Այնտեղից պատահական մեքենայով վերադարձել է գյուղ: Մտել է տուն ու տեսել է, որ դեպի ննջասենյակ տանող հատվածում Հայկուշը բերանքսիվայր ընկած է գետնին: Նա կենդանության նշաններ ցույց չէր տալիս:
Հովհաննեսը հայտնել է, որ զղջում է կատարվածի համար, ինքը խմած է եղել ու հստակ չի հիշում՝ ինչ է կատարվել: Չգիտի՝ իր որ հարվածի հետևանքով է Հայկուշը մահացել…
Գողության դրվագով տուժող հանդիսացող Ռիտա Հ.-ն հայտնել է, որ 2006 թվականին Թուրքիայից 200 դոլարով գնել է «Կոսմոս» հեռուստացույցը, Գյումրիում այն հանձնել է ամուսնուն ու սկեսուրին, ովքեր ապրում էին Մանուշյան փողոցի տնակներից մեկում: Ամուսնուն ու սկեսուրին սպանել են: Դրանից հետո հեռուստացույցը գտնվում էր տնակում, որտեղ ոչ ոք չէր ապրում: Ինքը ոստիկաններից է իմացել, որ հեռուստացույցըտնակից գողացել են՝ պատուհանից մտնելով տնակ: Հովհաննեսն իր հիվանդ խորթ մոր հետ ապրել է իր ամուսնու տնակի հարևանությամբ, չի բացառվում, որ հենց նա կատարած լինի գողությունը:
Լուսաղբյուր համայնքի ղեկավարը հայտնել է, որ Հովհաննեսի մայրը իրենց գյուղից էր: Նա ամուսնացել, գնացել էր Գյումրի, ամուսնու հետ նրանք որդեգրել էին Հովհաննեսին: Լարիսան երկրաշարժի ժամանակ մահացել է, մի քանի տարի հետո նրա ամուսինն ամուսնացել է Հայկուշի հետ…
Վերջին օրերին Հովհաննեսն իրենց գյուղում հովվություն էր անում: Ինքը հետագայում է իմացել, որ նա սպանել է խորթ մորը:
Հայտնաբերվել է Հովհաննեսի ծանոթը, ում նա 6 հազար դրամով վաճառել էր գողացած հեռուստացույցը, որ օղի գնի: Հեռուստացույցն առգրավվել է:
Դատարանը Հովհաննեսի պատասխանատվությունն ու պատիժը ծանրացնող հանգամանք է համարել հանցավոր արարքն ալկոհոլի ազդեցության տակ կատարելը:
Հովհաննես Չերնոմորյանը մեղավոր է ճանաչվել գողության և դիտավորյալ սպանության համար՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 177 հոդվածի 3-րդ մասի 1.1 կետով և 104 հոդվածի 1-ին մասով:
Հովհաննես Չերնոմորյանը վերջին հաշվով դատապարտվել է 12 տարի ազատազրկման: Պատժի սկիզբը՝ 2016 թվականի սեպտեմբերի 3-ից:
Հովհաննեսից հօգուտ պետբյուջեի՝ կբռնագանձվի 463 հազար 116 դրամ՝ որպես դատական ծախսերի՝ կատարված փորձաքննությունների արժեքի հատուցում: