«Ժողովրդական հեքիաթները մեր նախնիներից մեզ ուղղված ծածկագրված ուղերձներ են և ունեն բոլոր խնդիրների պատասխանները: «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում փիար մասնագետ, հեքիաթասաց Հայկ Կիրակոսյանը նշեց, որ հեքիաթները լայն այլաբանության դաշտ են և ամփոփում են զանազան խնդիրներ, որոնք կարող են ի հայտ գալ տարբեր անուններով: Հեքիաթներում բարին միշտ հաղթում է չարին, բայց բարին պարտադիր պետք է ուժեղ լինի»:
Ինչ վերաբերում է համաճարակներին, Հայկ Կիրակոսյանի դիտարկմամբ, դրանք նույնպես իրենց արտացոլումն են գտել հեքիաթներում և էպոսում. «Օրինակ՝ «Հայոց տիեզերավեպում» նկարագրվում է, որ դա մի արհավիրք է, որի առաջ կանգնում է Սանա տան ամբողջ բնակչությունը. դա առյուծն էր, որ փակել էր ճանապարհը և սովի մատնել ժողովրդին: Իսկ հեքիաթներում սա նման է ծերունու՝ Հալիվորի անեծքին, որի անեծքից չորանում է ամբողջ թագավորությունը, հաճախ՝ ամբողջ աշխարհը: Նաև Աղայանի «Արեգնազան կամ կախարդական աշխարհ» հեքիաթում կա դրվագ, որտեղ Արեգը հասնում է մի քաղաք, որտեղ ամեն ինչ քարացած է: Ասում ենք՝ թագավարակ, բայց սա նույնքան էլ քարացնող վարակ է, որովհետև աշխարհում հսկայական թվով գործընթացներ կանգ են առել… Անշուշտ,...
