Այս օրերին պաշտոնական այցով Բելառուսում էր գտնվում Ադրբեջանի պաշտպանության նախարար Զաքիր Հասանովը: Նրա այցի ամբողջ ընթացքում թե՛ բելառուսական, թե՛ ռուսական, թե՛ ադրբեջանական լրատվամիջոցները ակտիվորեն քննարկում էին Բելառուսից Ադրբեջանի ձեռք բերելիք զենքի նոր խմբաքանակի հարցերը: Ու այդ քննարկումներում շեշտը դրված էր Ադրբեջանին բելառուսա-չինական համատեղ արտադրության «Պոլոնեզ» համազարկային կրակի ռեակտիվ կայանների մատակարարման հարցը: Այս կայանները համարվում են ամենահեռահար ՀԿՌՀ-ներից՝ ունեն մոտ 200 կիլոմետր հեռահարություն, համարվում են գերճշգրիտ, եւ փորձագիտական գնահատականներով՝ Ադրբեջանը նման զինատեսակ ցանկանում է ձեռք բերել՝ ի հակակշիռ Հայաստանի ունեցած «Իսկանդեր»-ների: Այս թեմայի շուրջ armtimes.com-ը զրուցեց քաղաքագետ, արտակարգ եւ լիազոր դեսպան Արա Պապյանի հետ:
- Պարոն Պապյան, Ադրբեջանի պաշտպանության նախարար Զաքիր Հասանովի Բելառուս կատարած այցի ֆոնին՝ ադրբեջանական եւ բելառուսական լրատվադաշտն ուղղակի հեղեղվեց տեղեկություններով, որ Ադրբեջանը պատրաստվում է Բելառուսից ձեռք բերել «Պոլոնեզ» տեսակի համազարկային կրակի ռեակտիվ կայաններ, ի՞նչ գնահատական կտաք այս երեւույթին:
- Սա անընդունելի է. Հայաստանն ու Բելառուսը դաշնակից երկրներ են եւ ռազմական ու ռազմավարական դաշնակիցներ են: Երկուսն էլ միեւնույն Հավաքական անվտանգության պայմանագրի ու Եվրասիական տնտեսական միության անդամներ են: Եվ նման բան, որ զենքը վաճառի սեփական դաշնակցի թշնամուն, որը նշանակում է նաեւ վտանգ սեփական պետության դեմ, անընդունելի է: Անհասկանալի է Բելառուսի վարքը՝ այս առումով: Բայց, ցավալիորեն, ըստ էության, Բելառուսը նույն Ռուսաստանի օրինակին է հետեւում:
- Եթե, ի վերջո, Ադրբեջանը ձեռք բերի այդ համակարգերը, ռազմական բալանսի ու ռազմաքաղաքական իրավիճակի ինչպիսի՞ փոփոխությունների դա կարող է հանգեցնել մեր տարածաշրջանում:
- Ռազմաքաղաքական առումով՝ դեռեւս դժվար է ասել, թե ինչ կփոխի, որովհետեւ մենք դեռ պետք է տեսնենք, թե Հայաստանը դրան ինչ կարող է հակադրել: Բայց, այդուհանդերձ, անընդունելի է նման երեւույթը, քանի որ դա բերում է սպառազինությունների մրցավազքի, նորանոր զենքեր ու զինատեսակներ են մտնում տարածաշրջան, զենքի կուտակում է տեղի ունենում, առանց այն էլ աշխարհի ամենասպառազինված տարածաշրջաններից է, եւ այս ամենը՝ նման զենքերի կուտակումը հղի է լուրջ վտանգներով:
- Եթե հաշվի առնենք, որ «Պոլոնեզները» 200 կիլոմետր հեռահարություն ունեն, համարվում են գերճշգրիտ՝ շեղումը կազմում է ընդամենը 1 մետր, ապա դա ինչպիսի՞ սպառնալիքներ կարող է ստեղծել մեզ համար, եթե Ադրբեջանն այդպիսի զինատեսակ էլ ունենա իր զինանոցում:
- Դա այնպիսի հեռահարության զինատեսակ է, որ, ըստ էության, ամբողջ Հայաստանի տարածքը՝ ներառյալ մայրաքաղաքն ու Արարատյան դաշտը, կհայտնվի խոցելի վիճակում: Ընդ որում՝ Երեւանին նման զենքով հնարավոր կլինի ոչ միայն Նախիջեւանից հարվածել, այլեւ Ղազախի կողմից էլ՝ հյուսիսից ու արեւելքից եւս հարվածել: Սա ցույց է տալիս, որ Ադրբեջանը հաջորդ պատերազմը կանխատեսում է կամ պատերազմի հաջորդ սաստկացումը նախատեսում է ոչ միայն Արցախի ռազմաճակատով, այլ նաեւ բուն Հայաստանի Հանրապետության, որովհետեւ հակառակ պարագայում նման զենքն անիմաստ է: Այսինքն՝ նման խորություն Արցախը չունի: Սա արդեն նշանակում է, որ, թերեւս, երկու ճակատով կամ երեք ճակատով ստիպված կլինենք պատերազմ մղել: Դա բավականին լուրջ ապակայունացնում է ընդհանուր իրավիճակն ու լուրջ վտանգ կարող է ներկայացնել Հայաստանի համար:
- Որպես հակաքայլ, ձեր կարծիքով, ի՞նչ կարող է անել հայկական կողմը:
- Հայկական կողմը, կարծում եմ, նախ՝ առաջինը պետք է բողոքի Բելառուսին ու պաշտոնապես բողոքի: Եվ անհասկանալի է այդ դեպքում, թե մենք ինչու ենք դաշնակցային հարաբերությունների մեջ գտնվում նման երկրների հետ, որոնք մեր թշնամուն զենք են վաճառում՝ այն էլ նման զենքեր. առաջինն այդ բողոքն է: Երկրորդը՝ պետք է պաշտոնապես Հայաստանը հայտարարի, որ քանի որ սա Հայաստանի համար լուրջ վտանգ է ներկայացնում, եւ ո՛չ դաշնակիցները, ո՛չ էլ միջազգային հանրությունը որեւէ կերպ չեն սաստում զենքի այս մրցավազքը, ուրեմն Հայաստանն իրեն իրավունք է վերապահ...