Կոմիքսների հեղինակը Նոր զելանդացի նկարչուհի Կիմ Կասալին է: 19 տարեկանում նա որոշեց ճամփորդել, հետո հաստատվեց Կալիֆոռնիայում, որտեղ ծանոթացավ իտալացի Ռոբերտո Կասալիի հետ: Իր զգացմունքներն արտահայտելու համար Կիմը սկսեց անձեռոցիկների վրա սիրահարված տղա ու աղջիկ նկարել: Շուտով այս սովորույթը վերածվեց զգացմունքների օրագրի:
«Հայրս մահացավ, երբ փոքր էի, և երբ Ռոբերտոն ինձ ամուսության առաջարկ արեց, ես խնդրեցի նրան, որ նա չմահանա իմ ձեռքերում: Ռոբերտը ծիծաղեց, բայց խոստացավ, որ կփորձի կատարել իմ խնդրանքը»:
Ռոբերտը դարձավ Love is –ի պրոդյուսերը: Առաջին անգամ կոմիքսները տպագրվեցին 1970թ.-ի հունվարի 5-ին: Կիմն իրեն նկարչուհի չէր համարում ու ասում էր, որ եթե ընտրության հնարավորություն ունենար, սիրո մասին ռոմանտիկ երգեր կգրեր ,- «Բայց չեմ կարողանում գեեցիկ գրել, ստիպված ընտրեցի զգացմունքներս արտահայտելու այս միջոցը»:
Love is-ի պերսոնաժներն անցնում են հարաբերությունների տարբեր փուլերով` առաջին հանդիպում, ամուսնություն երեխաներ, մինչև անգամ նրանցից մեկի մահը: Կոմիքսները շատ արագ սիրվեցին:
Բայց Կիմի ու Ռոբերտոյի երջանկությունը կարճ տևեց: 1975թ.-ին Ռոբերտոյի մոտ քաղցկեղ հայտնաբերեցին, հիվանդությունը շատ արագ էր զարգանում: Կիմը դադարեցրեց կոմիքսների աշխատանքն ու գործը որոշ ժամանակով հանձնեց իր օգնականին ` Բիլ Էսպրիին: Հենց նա էլ ստեղծեց կոմիկսների գունավոր տարբերակը` հագնված պերսոնաժներով, բայց Բիլը շարունակում էր աշխատել Կիմի կեղծանվամբ:
Ռոբերտոյի վիրահատությունից առաջ Կիմն ասաց, – «Մենք խոսում էինք նվերների մասին և ես ասացի ոչ ինձ պետք չեն թանկարժեք նվերներ, հսկա ադամանդով մատանի, ես երեխա էի ցանակնում»:
Այդ ժամանակ ամուսինները որոշեցին պահպանել Ռոբերտոյի սերմ...