Բացառությամբ մեկ-երկու քաղաքական սուբյեկտայնություն չունեցող տեխնոկրատ-նախարարների՝ կառավարությունը և խորհրդարանական մեծամասնության միջուկը կազմված է ամերիկյան գրանտներով սնուցված մարդկանցից: Իշխանությունը լրատվական աջակցություն է ստանում բացառապես արևմտամետ դիրքորոշում ունեցող ԶԼՄ-ներից, որոնց առաջամարտիկը «Ազատություն» ռադիոկայանն է. այսօր հրապարակված հոդվածում գրել է Ռոբերտ Քոչարյանը, որն անազատության մեջ է գտնվում՝ մեղադրվելով ծանրագույն հանցագործությունների կատարման մեջ:
Այնպիսի տպավորություն է, որ Քոչարյանն այս հոդվածը, որի բովանդակությանն անդրադառնալ չենք ուզում, գրել է հենց այս նախադասությունն ընդգծելու համար:
Դժվար չէ հասկանալ ազատազրկված նախագահի մոտիվացիան: Անցած ամիսների ընթացքում նա կատարելապես ձախողել է «Կոնսենսուս՝ մինուս Նիկոլ Փաշինյան» արհեստական օրակարգը ու հիմա կտրուկ փոխել է մարտավարությունը՝ հասարակության աջակցությանը դիմելու և այլընտրանք ձևավորելու փոխարեն ձևակերպելով «հինգերորդ շարասյուն» ձևավորելու հայտ:
Հասարակությունն ունի կոնսենսուս, որը, սակայն, արտահայտում է համընդհանուր մերժում ոչ թե Նիկոլ Փաշինյանի, այլ հենց Ռոբերտ Քոչարյանի հանդեպ:
Ավելին, անցած մեկուկես տարիների ընթացքում երկրորդ նախագահը չի կարողացել անգամ կուսակցություն ձևավորել, իսկ նրա աջակիցների թիվը նույնիսկ նվազում է, որի լավագույն ցուցիչը մարզերում Քոչարյանի աջակցության համար նախաձեռնված ստորագրահավաքի զրոյական արդյունքն է:
Այլընտրանք ձևավորելու համար խիստ անհրաժեշտ է ունենալ ոչ միայն ֆինանսական, մեդիա, այլ նաև՝ մարդկային, քաղաքական, գաղափարական ռեսուրսներ: Ո՞րն է Քոչարյանի թիմը, արդյո՞ք այն մարդիկ, որոնք գումարի դիմաց պարբերաբար հայտնվում են դատարանների շենքերի առջև: Նման պոտենցիալով հնարավոր չէ անգամ մեկանգամյա ակցիաներ կազմակերպել, էլ չասած՝ կուսակցություն ձևավորելու կամ այլընտրանք դառնալու մասին:
Քաղաքական ասելիք Քոչարյանը չի ունեցել ո՛չ իշխանության տարիներին, ո՛չ հիմա, էլ չխոսենք նախկին պարտկոմի արժեքային-գաղափարական կրեդոյի մասին:
Ինչո՞վ է Ռոբերտ Քոչարյանը պատրաստվում կոնսոլիդացնել հասար...