Սերժ Սարգսյանը իշխանության ազդեցիկ ֆիգուր դարձավ դեռ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի նախագահության շրջանում, երբ, ըստ էության, սուպերնախարար նշանակվեց ՆԳ և ԱԱ միացյալ նախարարությունում: Ասում են` Սերժ Սարգսյանը եղել է առաջին նախագահի մերձավոր շրջապատում, որին Տեր-Պետրոսյանը վստահել է: Իհարկե, Սերժ Սարգսյանը «հատուցեց» այդ վստահության համար` 1998-ին իշխանության հայտնի եռյակի կազմում պահանջելով Տեր-Պետրոսյանի հրաժարականը: Սակայն զգուշավորությունն ու հաշվենկատությունը երբեք չեն դավաճանել Հայաստանի գործող նախագահին: 1998-ի դրամատիկ օրերին նա, ի տարբերություն Ռոբերտ Քոչարյանի և Վազգեն Սարգսյանի, այդպես էլ հանդես չեկավ որևէ հրապարակային գնահատականով, Լևոն Տեր-Պետրոսյանի քաղաքականության քննադատությամբ:
Հատկապես 1999-ի հոկտեմբերի 27-ի ոճրագործությունից հետո Սերժ Սարգսյանը մնաց իշխանության միակ խարիզմատիկ գործիչը` Ռոբերտ Քոչարյանից բացի: Շատերը նույնիսկ պնդում են, որ Սարգսյանը եղել է Քոչարյանի իշխանության «գորշ կարդինալը»: Տրամաբանական էր ենթադրել, որ 2008-ի նախագահական ընտրությունները լինելու են Սերժ Սարգսյանի աստեղնային ժամը: Մի կողմից` իշխանության ժառանգորդության հարցում նա չուներ համակարգային լուրջ մրցակիցներ, եթե նույնիսկ Ռոբերտ Քոչարյանն արհեստականորեն փորձում էր «այլընտրանք» ձևավորել Վարդան Օսկանյանի դեմքով, մյուս կողմից` ընդդիմությունը գտնվում էր քաղաքական և բարոյական անկման շեմին:
Լևոն Տեր-Պետրոսյանը խառնեց տասնամյա լռության ուխտը և Սերժ Սարգսյանի ծրագրերը` 2007-ի աշնանը քաղաքականություն վերադառնալով և նախագահության հայտ ներկայացնելով:
Իշխանության կողմից Տեր-Պետրոսյանին հասցեագրվող «քիրվայության», «մութ ու...