«168 Ժամի» զրուցակիցն է ռուս քաղաքական վերլուծաբան Ալեքսանդր Սկակովը:
– Պարոն Սկակով, ինչպե՞ս կարելի է մեկնաբանել Հայաստանում տեղի ունեցած ներքաղաքական փոփոխություններից հետո հայ-ռուսական հարաբերությունների ընթացքը վերջին այն տեղեկությունների ֆոնին, երբ Ռուսաստանը չի վերադարձնում Միքայել Հարությունյանին, Միհրան Պողոսյանին, ՌԴ նախագահը շնորհավորում է ՀՀ երկրորդ նախագահին ծննդյան կապակցությամբ հրապարակայնորեն, ՀՀ-ն է փախստականի կարգավիճակ շնորհում ռուս գործիչ Վիտալի Շիշկինին, իսկ հրապարակային անդրադարձներում հաճախակիացել են փոխադարձ խայթոցները:
– Ես այս ամենում արմատապես բացասական ոչինչ չեմ տեսնում: Դրանք, ըստ իս, ոչ այնքան կարևոր իրադարձություններ են երկկողմ հարաբերությունների կոնտեքստում: Ինչ վերաբերում է այս կամ այն գործչին հանձնել-չհանձնելու հարցին, Ռուսաստանի դիրքորոշումը նման հարցերում մեծամասամբ այնպիսին է, որ Ռուսաստանը փորձում է ընդհանրապես ոչ մեկի չհանձնել, և դա միայն Հայաստանին չէ, որ վերաբերում է:
– Հայաստանում դա ոչ գործընկերային քայլ են որակում:
– Շատ տարբեր քայլեր և որոշումներ կարելի է ոչ գործընկերային որակել: Բայց Մոսկվան ունի իր աշխատաոճը, և որպեսզի Մոսկվան որևէ գործչի վերադարձնի, հարկավոր են լուրջ պատճառներ, և, առավել ևս, Հայաստանի դեպքում Մոսկվայում կան կասկածներ, որ այս դեպքում սա քաղաքական հաշիվների մաքրում է և վրիժառություն նախկին ընդդիմախոսների նկատմամբ, առավել ևս, երբ Մոսկվայում բավականին բացասաբար են ընկալում այն ամենը, ինչ տեղի է ունենում ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի հետ:
Այստեղ ևս կա տրամաբանություն, քանի որ Մոսկվան, բացառությամբ Սահակաշվիլիի նման դեպքերի, սովորաբար այն դիրքորոշման մեջ է, որ այս կամ այն երկրի նախկին ղեկավարը քրեական հետապնդման չպետք է ենթարկվի: Այսինքն՝ շատ ծայրահեղ դեպքերում միայն:
Մնացած դեպքերում՝ Ղրղըզստանի, Ուկրաինայի նախկին ղեկավարների դեպքում, Ռուսաստանն այն դիրքորոշումն ունի, որ անձեռնմխելի են ղեկավարները, այսինքն՝ դատի սպառնալիք և ռեպրեսիաներ չպետք է լինեն: Ուստի Քոչարյանի հետապնդումն առաջացրեց որոշակիորեն բացասական արձագանք Մոսկվայի կողմից, քանի որ չի համապատասխանում մոսկովյան քաղաքական խոհանոցի ավանդույթներին: Ուստի այն անձինք, որոնց նշեցիք, ընկել են այդ նույն քաղաքական հոսանքի մեջ, հենց այդ պատճառով նրանց չեն վերադարձնում:
Ինչ վերաբերում է Շիշկինին, չեմ կարծում, որ դա ինչ-որ առումով կարևոր է Մոսկվայի համար, նման շիշկիններ մեզ մոտ շատ կան, դա իրենից լուրջ բան չի ներկայացնում: Ուստի ես այստեղ լուրջ խնդիրներ չեմ տեսնում:
– Այսինքն՝ չնայած այն դժգոհությանը, որն առկա է, երկրների միջև համագործակցությունն ընթանում է նորմա՞լ:
– Նորմալ աշխատանքը հարաբերական է, տարբեր կերպ կարելի է մեկնաբանել: Սակայն ես չեմ տեսնում մեր հարաբերություններում լուրջ վատթարացում, ես տեսնում եմ, որ կան իրադարձություններ, որոնք դժգոհություն են առաջացնում, և դա բնական եմ համարում: Մեծ հաշվով հարաբերություններն ինչպես գործընկերային եղել են, այնպես էլ պա...
