Չկա այլ երկիր, որտեղ հանրային մուլտիպլեքսում լինեն քաղաքական ուղղվածություն ունեցող օտար հեռուստաալիքներ. ՀՌՀ նախագահ

«Ազատություն»-ը «Ֆեյսբուքյան ասուլիս» հաղորդման շրջանակներում զրուցել է Հեռուստատեսության և ռադիոյի հանձնաժողովի նախագահ Տիգրան Հակոբյանի հետ:

Ներկայացնում ենք հատված հարցազրույցից.

«Ազատություն». - Օգտատերերից մեկը հարցնում է՝ «տեսալսողական մեդիայի մասին օրենքի ուժի մեջ մտնելուց հետո կա՞ն ալիքներ, որոնք չեն համապատասխանում օրենքի պահանջներին և կարող են հայտնվել փակման փաստի առաջ: Խոսքը տեղական ալիքների մասին է»:

Հակոբյան. - Այս պահին չենք կարող ասել, որովհետև այս պահին օրենքը ստորագրված չի Հայաստանի Հանրապետության նախագահի կողմից, և ստորագրելուց հետո և մեր մրցույթ հայտարարելուց հետո, որտեղ հստակ կշարադրվեն հանձնաժողովի կողմից լիցենզիոն պարտավորությունները, որոնք բխում են օրենքի պահանջներից, իսկ այս օրենքում բովանդակության հանդեպ որոշ խստացումներ կան, ապա արդեն հեռուստաընկերությունները պետք է որոշեն՝ ինչքանո՞վ է արդարացված իրենց համար մրցույթին մասնակցելը: Ես կարծում եմ, որ այն հեռուստաընկերությունները, որոնց նպատակը մեծ մասամբ ոչ թե հանրային շահը սպասարկելն է կամ տեղեկատվական պահանջմունքները բավարարելն է, այլ այս կամ այն քաղաքական գործչի կամ ֆինանսատնտեսական շահեր սպասարկելն է, ապա նրանք երկար կմտածեն և հետո միայն կմասնակցեն մրցույթին:

«Ազատություն». - Մեկ այլ օգտատեր էլ հետաքրքրվում է. «Շատ լրատվականներ հատուկ հրապարակում են ապատեղեկատվություններ և հղում են տալիս իրենց ներքին աղբյուրներին: Պարզ է՝ աղբյուրը լրագրողի ֆանտազիան է: Այս պահին նրանք իրավունք ունեն չհրապարակել այդ ներքին աղբյուրների մասին տեղեկատվություն: Ի՞նչ պատիժ և կանխարգելիչ մեխանիզմներ կան նոր օրենսդրությամբ»:

Հակոբյան. - Օգտատերի համար միգուցե պարզ է, մեր համար պարզ չէ՝ դա ֆանտազիա՞ է, թե՞ իսկապես լրատվամիջոցի համար վստահելի աղբյուրներն են: Բոլորս գիտենք, որ օրենսդրությունը, ոչ միայն Հայաստանում, երաշխավորում է մեդիայի համար՝ չհրապարակել իրենց ինֆորմացիայի աղբյուրները: Շատ ժամանակ իսկապես ապատեղեկատվություն տարածվում է, հղում անելով աղբյուրների վրա, իսկապես մտացածին տեղեկատվություն է տարածվում, սակայն ես պետք է ասեմ, որ այստեղ նվազ է հանձնաժողովի դերը: Եթե ամբողջ հասարակությունը, չօգտագործելով օրենսդրության տված հնարավորությունները, չպայքարի այդ ապատեղեկատվության դեմ, ապա հանձնաժողովն անզոր կլինի:

«Ազատություն». - Մեկ այլ օգտատեր էլ ասում է՝ «Պարոն Հակոբյան, շատ է խոսվում այն մասին, որ այս օրենքը հղի է վտանգներով, այն է՝ իրենից ներկայացնում է հակառուսական պրոպագանդա: Որքանո՞վ են այս տեսակ թեզերը համապատասխանում իրականությանը»: Պարոն Հակոբյան, նախագծի ընդունումից հետո սկսվեցին քննարկումներ, թե ռուսական մեծ լրատվամիջոցները Հայաստանում հեռարձակվող կփակվեն, ընդհանուր առմամբ ունե՞ք վիճակագրություն, ի՞նչ թվի մասին է խոսքը:

Հակոբյան. - Մեծ մասամբ անհանգստությունները շինծու են: Արդեն 15-20 տարի է պետությունները սկսեցին գծել անվերահսկելի ինտերնետային տարածքում իրենց սուվերեն մեդիա տարածքը, որը կոչվում է հանրային մուլտիպլեքս: Եվ ամբողջ աշխարհը եկավ այն մտքին, որ այդ անվերահսկելի տարածքում դու պետք է ունենաս մի կղզյակ, որտեղ պետք է հեռարձ...