Հայաստան-Սփյուռք արդեն պատմություն դարձած վեցերորդ համաժողովը ներկայիս մեջ կմնա թերևս համահայկական խորհրդի ստեղծմանն ուղղված աշխատանքի մեկնարկով: Դա Սերժ Սարգսյանի գաղափարն է, որն իհարկե ունի քաղաքական մի քանի ենթատեքստ, և դրանք էլ, իհարկե, իրենց հերթին կապակցված են Սարգսյանի քաղաքական պլանների կամ սցենարների հետ: Այդ ենթատեքստերից մեկը թերևս այն է, որ համահայկական խորհրդի ստեղծումով Սերժ Սարգսյանը գործնականում կլուծարի ՀՅԴ-ի հետ կոալիցիան:
Ներկայումս գոյություն ունի այսպես ասած կոալիցիոն խորհուրդ, համենայնդեպս՝ ըստ կոալիցիոն հուշագրի, որում քննարկվում են կարևոր հարցերը ու, որի կայացրած որոշումներն էլ դրվում են կառավարության և պետական կառավարման օղակների գործողությունների հիմքում: Իհարկե խոսքն իմպերատիվ որոշումների մասին չէ, սակայն այդպիսին է կոալիցիայի տրամաբանությունը: Համահայկական խորհուրդը փաստորեն գերազանցում է կոալիցիոն խորհրդին: Մտածել, որ այդ խորհրդի որոշումները չեն առնչվելու այն ոլորտներին, որոնց առնչվում է կոալիցիոն խորհուրդը, իհարկե միամիտ կլինի: Առավել ևս, որ Սերժ Սարգսյանը հստակ հայտարարել է Հայաստանի ներքին կյանքին մասնակցելու, որոշումներ կայացնելու հնարավորությունների մասին՝ Սփյուռքին տրվելիք կամ տրվող հնարավորությունների:
Եվ այս իմաստով կասկածից վեր է, որ համահայկական խորհուրդը լինելու է թերևս «վերազգային» մի մարմին, որն առնվազն բարոյական թելադրողի դերում է լինելու թե՛ ազգային, թե՛ պետական կազմակերպությունների համար: Հետևաբար առաջանում է կոալիցիոն խորհրդի, ըստ այդմ կոալիցիայի իմաստի խնդիրը: Եթե Սերժ Սարգսյանին հաջողվի ձևավորել համահայկական խորհուրդը այսպես ասած հնարավորինս ներկայացուցչականության տեսքով, ապա դա կլինի ոչ մ...
