«Կտավը պետք է ծնվի ինքնին: Ձեռքը պետք է աշխատի ինքն իրեն, ամեն ինչ պետք է ենթարկվի ներքին մղումին: Ես նկարելիս աշխատում եմ ինքս ինձ չխանգարել», - գրում է Հայաստանի ժողովրդական նկարիչ Հրանտ Թադևոսյանը:
Իր վեց տասնյակից ավելի տարիների ստեղծագործական կյանքի ընթացքում նկարիչը տասնյակ ու տասնյակ ցուցահանդեսների է մասնակցել և ահա օրերս է վերադարձել Ռուսաստանից, որտեղ մայրաքաղաքում ոչ միայն Հրանտ Թադևոսյանի անհատական ցուցահանդեսն էր բացվել, այլև նրան շնորհվել է Գեղարվեստի ակադեմիայի պատվավոր անդամի կոչումը: Դե իսկ նրա 70 գեղանկարները ներկայացնող անհատական ցուցահանդեսն էլ լայն արձագանք է արվեստասեր հանրության կողմից ստացել՝ միայն առաջին երկու օրում 6 հազար այցելու ունենալով:
«Արժևորում էին ոչ թե քաղաքական իմաստով, այլ զուտ արվեստի մարդիկ էին եկողները», - «Ազատությանը» ասաց նկարիչը:
«Ազատության» հետ զրույցի ընթացքում Հրանտ Թադևոսյանը ցավով շեշտում էր, որ այսօր արվեստաբանությունն ասես քիչ է ուշադրություն դարձնում ժամանակակից կերպարվեստի, գեղանկարչության զարգացմանն ու ընթացքին: Վերհիշում էր նաև, թե ինչպես էին աշխատում այն ժամանակ շատ արվեստաբաններ․ - «Ժամանակին էսպիսի բան կար՝ Փարիզում գրում էին Մատիսի մասին կամ Մոնեի մասին, Ռուսաստանում վերցնում թարգմանում էին՝ Մատիսի փոխրեն Կուզնեցով էին գրում, էն մյուսի փոխարեն՝ Իվանով, մերոնք էլ էնտեղից էին թարգմանում՝ բառիս բուն իմաստով: Արվեստագիտությունը էդպիսին է եղել»:
Գեղանկարիչն ափսոսանքով շեշտում էր նաև, որ անցյալ տարի ապրիլի վերջին իր ծննդյան 80-ամյակի կա...
