Նոր բանակցային թիմի ծայրահեղ անհրաժեշտությունը մինչեվ մարտ ամիսը. Սարգիս Գրիգորյան

Երեկ կրկին Հայաստանի վարչապետը ստորագրեց ևս մեկ միջազգային փաստաթուղթ, որը բացի բովանդակային անորոշություններից և հակասություններից նաև չի անցել որևէ ներպետական գործընթացով։ Ցավոք, գործող իշխանության համար այս գործելաոճը դարձել է մշտապես կիրառվող մեթոդ, որը, իհարկե, նաև հակասում է գործող օրենսդրությանը։ Ավելին, Հայաստանի վարչապետը ստորագրեց հերթական փաստաթուղթը` այդպես էլ առկախ վիճակում թողնելով առանցքային կարևորության հարց հանդիսացող գերիների վերադարձի խնդիրը։

Երեկվա Մոսկվայի հայտարարությունները և բուն փաստաթուղթը վերահաստատեցին, որ թե' Հայաստանի վարչապետը, և թե' իր թիմը չունեն անհրաժեշտ բանակցային կարողություններ (և ոչ միայն) ապահովելու Հայաստանի լավագույն շահը։ Ավելորդ է անգամ խոսել, թե ինչ է սպասվում Հայաստանին հունվարի 11-ին ստորագրված այդ փաստաթղթի կիրարկման փուլում։ Հետագա գործընթացները անդառնալի հետևանքներ են ունենալու ապագա սերունդների վրա։

Ուստի, օրհասական է, որ բանակցող թիմը և իր ղեկավարը ամբողջապես և անհապաղ փոխվեն, ինչը հնարավորություն կընձեռնի Հայաստանին փոփոխություններ / լրացումներ կատարելու միջոցով քաղել առավելագույնը հունվարի 11-ին ստորագրված հայտարարությունից` բայց, կարևորը, չզոհաբերելով անվտանգությունը և լուծելով գերիների վերադարձի հարցը։

Մինչև բուն բանակցային գործընթացին նեգրավվելը, նոր թիմը կարող է ձևավորել և առաջ մղել Հայաստանի համապարփակ բանակցային հայեցակարգը և դնել բոլոր նախապայմանները, որոնց կատարումից հետո միայն պետք է սկսի հունվարի 11-ին ստորագրված հայտարարության կիրարկման գործընթացը։ Ինչ վերաբերում է երեկ ստորագրված հայտարարությանը, ապա նոր բանակցային թիմը կարճ ժամանակում պետք է թելադրի իր սեփական օրակարգը, մասնավորապես թիմը կարող է .

ա) ձևավորել երկրի տրանսպորտային քաղաքականությունը (ներառելով առևտրի դյուրացման և մրցակցության բաղադրիչները), որը պետք է համահունչ լինի Հայաստանի անվտանգության...