Հայաստանում Եվրամիության նախկին դեսպան Պյոտր Սվիտալսկին գիրք է հրատարակել հայկական հեղափոխության մասին, որում վերլուծում է նախահեղափոխական Հայաստանը, ինչպես նաև դիտարկում հետհեղափոխական Հայաստանի մարտահրավերներն ու խնդիրները: Այդ համատեքստում նա դնում է հասարակությանը ոգեշնչող նպատակի կարևորության հարցը, բերելով Արևելյան Եվրոպայի երկրների օրինակը: Սվիտալսկու խոսքերով՝ չափազանց կարևոր է հեղափոխության կապիտալիզացիայի համար, որ լինի հասարակությանը ոգևորող և շարժող, առաջ տանող ընդհանուր նպատակ: Հեղափոխության կապիտալիզացիայի հարցում այդպիսի նպատակի էական անհրաժեշտության մասին մենք խոսել ենք բազմիցս: Սվիտալսկու պարագայում այստեղ կարևոր է իհարկե այն, որ խնդիրը արձանագրվում է նաև կողքից հայացքով: Սակայն էական նրբերանգ կարող է պարունակել նաև ավելի խորքային մոտիվը, որը ԵՄ նախկին դեսպանին մղում է Հայաստանի հետհեղափոխական իրականության մեջ այդ հարցը շոշափելուն: Ընդ որում՝ Սվիտալսկու արևելաեվրոպական օրինակը հետաքրքիր է: Նա նշում է, որ Արևելյան Եվրոպայի երկրները, նախ, որպես ոգեշնչող նպատակ, ունեին ՆԱՏՕ ու ԵՄ անդամակցումը, իսկ հետո՝ Արևմտյան Եվրոպայի զարգացած և բարեկեցիկ պետությունների կենսամակարդակին հասնելը:
Արդյո՞ք Հայաստանում ԵՄ նախկին դեսպանի անդրադարձն ու օրինակները ակնարկ չեն այն մասին, որ Հայաստանում հետհեղափոխական օրակարգում գրեթե լուսանցք է մղվել եվրաինտեգրացիայի խնդիրը: Որքան էլ չհնչի տարօրինակ, եվրոպական քաղաքականությանն առնչվող օրակարգը Հայաստանում մինչև հեղափոխությունը եղել է առավել ընդգրկուն, առավել հնչեղ, առա...
Կարդալ ամբողջովին