-Արցախի դեմ Ադրբեջանի ագրեսիայի իրականացման օրերին, դուք որոշեցիք արվեստի միջոցով յուրատեսակ բողոքի ակցիա նախաձեռնել՝ «արյունոտ լվացք» փռելով: Ինչպե՞ս այս գաղափարը հղացավ և ո՞րն էր գլխավոր ուղերձը:
-Այս օրերին բոլոր հայերի միակ մտածմունքի առարկան Արցախի դեպքերն են, Հայաստանում ընթացող իրադարձություններն են: Նախ ինձ մոտ առաջացավ որևէ կերպ բողոքս արտահայտելու գաղափարը: Ասեմ, որ ես մենակ չեմ եղել, ինձ օգնել են, շատ ակտիվ խումբ է ձևավորվել Կանադայում, որտեղ քննարկում ենք գաղափարները, այնուհետև իրականացնում: Առաջարկեցի իմ գաղափարը, խումբը շատ արագ ձեռնամուխ եղավ, որ օգնի և ստանանք այն, ինչ մտածում ենք:
Ինչ վերաբերում է լվացքին, ապա Հայաստանում այն հայերի ընկալումներում յուրահատուկ խորհուրդ ունի: Օրինակ, երբ տեսնում ենք, որ երկար ժամանակ մի որևէ պատուհանից լվացք չի երևում, ապա հասկանում ենք, որ այդտեղ մարդ չի ապրում: Լվացքից կարող ես որոշակի պատկերացում կազմել ընտանիքի մասին: Օրինակ, թե քանի մարդ է ապրում, ինչ տարիքի և այլն: Արյունոտ լվացքը կարող է խորհրդանշել մի բան՝ աղետ է պատահել: Դրանով փորձեցի ցույց տալ Արցախում տիրող իրավիճակը, տեղեկացնել կանադական հասարակությանը, թե ինչ է տեղի ունենում Արցախում: Ուզում եմ՝աշխարհը տեսնի, թե ինչ է կատարվում հենց այս պահին Արցախում: Հասկանան, թե ինչ սոսկալի վիճակում են այս պահին գտնվում Արցախն ու Հայաստանը:
-Ձեր նախաձեռնությանը միացան նաև տեղի այլ ազգի արվեստագետներ: Ինչպիսի՞ն էր նրանց արձագանքն ու մոտեցումը:
-Այո, միացան: Իրականում ասեմ, որ դա բավական բարդ գործընթաց է: Օտարազգի արվեստագետները դժվար են ներգրավվում նման նախաձեռնություններում: Դա հիմնականում պայմանավորված է այն հանգամանքով, որ վախենում են իրենց կամ հարազատների կյանքի համար: Դա շատ ցավալի երևույթ է: Նրանցից շատերը կարող են միանալ հայտարարություններին, սակայն սոցիալական էջերում վախենալ հրապարակել, որովհետև իրենց դեմ ակցիաներ են սկսվում, նույն ադրբեջանցիների կողմից:
-Որքանո՞վ կարողացաք լրատվամիջոցների, տարբեր գործիչների ուշադրությունը հրավիրել: Ի՞նչ արձագանք եղավ:
-Ինձ համար անսպասելի էր, սակայն բավական ակտիվ արձագանք եղավ: Քաղաքային նորություններ գրող, մեծ լսարան ունեցող լրատ...
